"Yazmak, aslında kendinle yapılmış uzun bir kavgadır; kazanmak mı? Ah, o enayilerin işi." — Virginia Woolf"

Roman

Çikolata - 17

Sonra gülüyorum, elimde değil. Bana karşı hissettiği bu duygular o kadar muhteşem ki. Çok kıymetli, çok erişilemeyecek, çok saf duygular bunlar.

Kendine İyi Bak

Gidiyorum... Her şeyi herkesi geride bırakıyorum. Pişmanlıklarımı, gözyaşlarımı, sevdiklerimi. Şimdi ateşten efkarım. Meçhule gidiyorum. Seni arıyor seni soruyorum. Her rüya cehennem ateşi her yerde hazan gizli. Düştüm kalkamıyor, aydınlığa gözlerimi yumuyorum. Vuslat şarabından içiyorum. Keşke zamanı geri alıp engel olabilseydim, keşke elini hiç bırakmasaydım. Şimdi yanına geliyorum can

Babil'de Ölüm İstanbul da Aşk

Fuzuli'nin Leyla ve Mecnun mesnevisi romanın kurgusu içine iskelet olarak yerleştirilmiş adeta.Leyla'nın elleriyle yaptığı kağıda Fuzuli^nin yazdığı beyitler... Roman bir papirüs kağıdının ağzından anlatılıyor.Fuzuli'nin kölesi, Leylâ'nın aşığı olan bu kağıt zaman zaman kendini Kays yerine koyuyor, zaman zaman da Fuzili'nin kölesi. Kimlerin eline geçmiyor neler görmüyorki bu köle.

Başa Dön