"Benim kütüphanemdeki en tehlikeli kitaplar, henüz yazılmamış olanlardır." - Umberto Eco (kurgusal)"
"Benim kütüphanemdeki en tehlikeli kitaplar, henüz yazılmamış olanlardır." - Umberto Eco (kurgusal)"
Güzel gözlüm... Sana ne söylemem gerektiğini artık bilemiyorum. Çünkü bildiğim bütün yöntemleri denedim ve bilmediklerimi de senin için öğrenip uygulamaya çalıştım. Belki düzeliriz diye. Aramıza ördüğün duvarları yıkarız da ilk zamanlarda olduğu gibi yakın oluruz hayaliyle yapılmış eylemlerdi o yapılanlar.
İstanbul a gelin gidiyorsun dendiğinde çokta şaşırmamıştı, 30 lu yaşlarını yaşıyordu, gitmek de istiyordu içten içe, belkide bu bir kaçıştı, yaşadığı köyün en sevilen ve en ağırbaşlı kadınıydı, bu nedenle Hatice adının başına molla lakabını almıştı. Hiç tarla sürmemiş, hiç odun kesmemişti dağdan, elleri hamur kokmazdı farklı olduğunu
YZİşte böyle, sıkı aile ilişkileriyle kurulmuş, kurumsallaştırmaya çalıştığımız büyük bir aile şirketinin Genel Müdürü olarak çalışan, boşanmış iki çocuklu dul bir adamım altı üstü. Dışarıdan bakıldığında hayatım sıradan gibi görünse de, mutlaka kendimi heyecanlandıracak işler çıkarttığım için, kendimce diyebilirim ki, bir günüm bir günüme uymuyor. Bazen bir hayırsever
Mutfakta bir süre daha kaldı, İstanbul a tekrar gelme kararını nasıl aldığını düşündü, kasabanın en büyük konağı nın alt kat penceresinden bakarken su dolduran iki kadının birbirlerine İstanbul dan Şakir beyin Hatice hanımı istediğini Hatice hanımın Şakir beyin yüzüne bile bakmayacağını konuştuklarını duymuştu, düşündü, bu konuşmaları, içeri girip
Bir aşkın mucizeyle örülmüş duvarlarını yıkmak aşkı yaratan tanrının sevdaya bakışını yakalamakla gerçekleşir.Sen sevmesini bilki o seni sevmesede tanrı birgün mucizeler yaratsın senin için,sen içinde sevdalar yarat ki kör sevdalar birgün seni görmek için aşklar yaratsın.
Terk edilmemek için , terk eder O...Ve hep sevgiye aç kalır ...Yeni arayışlar içinde dolaşır durur, her durak aslında O’ nu kendinden uzaklaştırırdı.
Sözlerim...
Bütün insanların geçiş durumlarına bağlı.
Sözlerimi büyütebilirim de; "bütün insanlığın geçimine bağlı" gibi...
Bir bir yaşıyoruz... Birilerini seviyor, birilerine inanıyoruz, bir şeye inat ediyor, bir yerde kirleniyoruz...
"Yok" deyip kalkıyor, zira "evet" diyene gülümsüyoruz, yolda yürürken olanları aklımız almıyor
Hasan Cevat Kartal: Aşkına ulaşabilmenin bir tek yolu vardı. Hayatını feda etmek O da gerekeni yaparak ölümü seçti. Efsane oldu.
Veda Arasıl Kartal: Bir efsane varsa arkasında o efsaneyi yaratan bir kadın vardır.
Selma Taşkan: Efsane onunla ayakta kaldı ve yaşatıldı
Yaşadığım yılların, farkına varamadığım gerçekliğini, efkârımın derinliğinde solumak...
Hafızam da, silinmezler bölümünde bulunan, naçar kaldığım feryadımdır...
Bir duruşu olmayanlara isyanımdır...
Himmeti, hizmeti, külfeti, nimeti karıştıranlara, suizan edenlere reddimdir...
Konuşmak, koklaşmak, barışmak, yarışmak kaygısıyla gafletimin yansımalarıdır...
Sabahları yorgun ve mutsuz uyanmanıza, günlük birikimler içinde neye dayandığınızı kelimeye bile dökemiyor olmanıza, sadece gitmeye odaklansanız bile bir köşe bulup kıvrılmanıza inat! Sizde oluşan, ama size ait olmayana inat...
