"Yazdıklarıma inanmak zorunda değilsiniz, ben bile inanmıyorum." - Franz Kafka"
"Yazdıklarıma inanmak zorunda değilsiniz, ben bile inanmıyorum." - Franz Kafka"
Metin adamın arkasından merakla bakakalmıştı. Daha adını bile soramamıştı. Daha doğru düzgün tanışamamıştı ama, adamın bakışları çok ürkütücüydü, yalnızken rahat konuşmaya cüret bile edemeyeceğini düşündü.
Bir aşk hikayesi anlatıyoruz size, ama uyaralım eğer 'mutlu son' meraklısıysanız aman okumayın, çünkü burada anlatılanlar hep gerçekler üzerine kurulu yani, arabeskimsi bir yazı okumaktasınız şuan, o yüzden bilin isterim...
Meşhur beş tepelerin sonuncu tepesini de aşmışlardı çoktan, şehrin lambaları karanlıklar içinde yeryüzüne saçılmış bir avuç yıldız gibi parlarken, birazdan gökyüzündeki ve yeryüzündeki yıldızlar kat kat çoğalmış, ay bulutların arasından çıkmış ve Erciyes'i gece nöbet tutan dağ göğüslü mehmetçiğe çevirmişti.
Yıllarca Asala, Hizbullah ve PKK gibi terör örgütlerinin hedefi olan ülkemiz, hepsinden farklı yepyeni bir terörle tanışmıştı; Hiçbir ideolojik ve siyasi amacı olmayan bu terör sadece belli bir bölgeyi veya toplumun belli kesimini değil, bütün ülkeyi ve ülkede yaşayan herkesi tehdit ediyordu. Üstelik bu terörün militan sayısı diğerlerini
Kaldığımız yerden devam ediyoruz kaçıranlar önceki iki bölümü okusunlar lütfen
Havalar güzelleşip bahar güneşinin soğuk toprağa yüz vurduğu zamanlarda daha da arttı bu karşılaşmalar. Kapının önünde otururken, bakkala gidip gelirken, pazardan eve dönerken nerde gördüyse o gözleri kendi gözleriyle birleştirdi hep.
Zulmü tatmıştı, genç yaşında....Ağlamayı , varlık içinde yokluğu yaşamayı, hased insanların zararlarını ve fitnenin yerle bir ettiği sevgileri ....
Ve aşkı tattı bir gün....Şimdi adı Sevdalı Orkide’ydi...Hasret ve aşk boynunu eğik, türküsünü yar
'Şanlıurfa' olarak ismi değiştirilen kentin üzerinden Amerikan uçakları geçerken, her nasılsa kıçları gevşiyordu. Bilinçli bir gevşemeydi. Gevşeyen kıçlarından, Şanlıurfa coğrafyasının kırsal bir bölgesine, büyük bir sesle ve yarık açarak, tehdit kokulu o
Sevmek illaki sahip olmak değildir. Sevdiğinin mutlu olması da yetebilmeli bazen sevene. İlla karşılığı olması gerekmez sevginin, sadece sevmek de güzeldir ve sevilmek şart değildir her zaman. Karşılık olmaz sevgide, sevilmese de sevdiğine hizmet etmeli insan. Yoksa ticaretten ne farkı kalır sevginin...
Trajediler ırsidir bazen.Biz ne kadar normal insanlar gibi yaşamaya çalışsakta, damarlarımızda dolaşan zehir açığa çıkmak için ufak bir delik açmaya çalışır yıllarca etimizde. Çoğumuzun kalın olan derisi damarlar da tutsada bu zehri kimimiz o kadar güçlü olamaz.
Yedi Cihana Boş Yere salmadı Şanlı Ecdaddımız Nam Onların Derdi zevki sefa değildi nede Han hamam Tek Gayeleri Hizmetti İslam Yoluna Hep edeple yol aldılar Yaşattılar sünneti seniyeyi Düşmedi Kalplerinden bir an olsun Yüce Kuran
