"Yazmak, varoluşsal bir hapşırmadır; kağıt mendiliniz yoksa, paçanızın yettiği yere..." - Franz Kafka (kurgusal)"
"Yazmak, varoluşsal bir hapşırmadır; kağıt mendiliniz yoksa, paçanızın yettiği yere..." - Franz Kafka (kurgusal)"
Kafile hayli çetin bir yolculuk yapmaktadır. Hamrawat Nehrinin ulu kollarından birinin kenarına inşa edilmiş eski bir handa, Avar diyarına yapacakları 10 günlük uzun yolculuk öncesi son bir kez dinlenmek amacıyla dururlar. Yazı grubumuzun o gece handa geçirdikleri keyifli satleri konu alıyor.
boş gözlerle baktı yokuşun aşağısına doğru, donuk gözlerinde beyninde gezen uğultular; İnsanlar kaldırımlarda yanından geçiyorlar, içlerinden bazıları " Merhaba Umut " diyor, birşey söyleyemiyordu öylece bakıyordu...
Tanrı'nın hiç sesini duydun mu ? Tanrıyı hiç gördünmü ya da hiç hissettin mi hayır dediğinde aslında ne kadar yalan bir o kadar da ne kadar doğru söylediğini biliyor musun ? Hangi dünya nahşedinde böyle ikilem vardır ki aynı anda hem doğru hem yanlış söylensin. İşte bu tanrı'nın
Beyin karmaşama çözüm bulmak umuduyla yazmaya karar verdiğimde günlük tutabileceğimi düşündüm.
Eve geldiğimde saat gece 11 ‘e yaklaşıyordu. Cengiz’le biraz dolaşmış,belki de kendimce İstanbul’a veda etmiştim.Kimseye bir şey söylemeden böylece çekip gitmek biraz zor geliyordu,ama başka çarem de yoktu. Ne olacağını,yarın nelerle karşılaşacağımı bilmiyordum,kafamı kurcalayan onlarca soru içerisinde saatimi gece 3’e kurup yattım...
Çevreme aldırmadığım, tamamen kendime dönük olduğum, beynimin ve ruhumun sıkı alıştırmalarla eğitilmeye çalışıldığı bir dönemdi bu.
‘Ben bir kitap karakteriyim.’ dedi adam. ‘Yazılmaya başlanmış, kurgusu olan ama bitmemiş bir romandaki tiplemelerden biriyim yani. Benim gibiler dünyada çoktur. Ya tekrar kitaplara dönmeye çalışırlar...’ Selçuk ve bana baktı..
Aska susayanlar icin, aglamak isteyenler icin ,hala mucizelerin var oldugunu bilmek isteyenler icin ve bu kadarda olmaz dedirtecek bir hikaye.........
Her şey ezelde başladı...Yedi kat yukarıda oturduğum yerden aşağılara baktım ve "Karar verdim, dedim. Aşağıya inmeye gönüllüyüm." Bildiğim her şeyi unutacaktım. Göklerdeki evimi, nereden geldiğimi, kim olduğumu, her şeyi.Yalnızca bir tek şeyi hatırlayabilecektim: Sevgiyi...
