"Kitaplarınızı yakmayın; okuyun. Onları yakmak aptallığın en kötü şeklidir, okumak ise en iyi şeklidir." - Victor Hugo"
"Kitaplarınızı yakmayın; okuyun. Onları yakmak aptallığın en kötü şeklidir, okumak ise en iyi şeklidir." - Victor Hugo"
43 yaşında olan avukat Nesrin hafta sonunu yıllardır görmediği arkadaşıyla geçirmek üzere Sinop'a doğru yola koyulur. Hafta sonunun tam bir kabus haline geleceğini, gerçek ile hayallerin içinden çıkamayacağını henüz bilmemektedir.
Bir hikaye, bir anne ve bir ogul, yazilmamis bir sevda söylenmemis sözler, bir hayata son verirken ardinda bir umut icin acik bir pencere............yeniden baslamak hayata
YZ
Koca Tuğrul, yaşlı kılıç ustası, mağaranın sol yanında kurulu demirci ocağının başında, terlemesine aldırmadan, elinde ki kılıç taslağına biteviye çekiç sallıyordu.
Memduh Şevket Esendal
Tolga karlar altındaki köşkün yanan ışıklarına bakarken üşümekten buz kesmiş ellerini nefesiyle ısıtmaya çalıştı. Amcası ile yaptığı görüşmenin ardından öğrendiklerini henüz Sinan’la bile paylaşmamıştı Arkasından yaklaşan ayak seslerini duyduğunda başını çevirdi. Nazlı, üzerinde kalın parkası ve beyaz yün atkısına sarılmış bir halde karşısındaydı. O çok sevdiği kumral saçlar
-“Lanet olsun!”
Yere tükürdü. Şaşkındı, sinirden tekrar ağlayacaktı. Kendine mani olmaya
çalıştı; başaramadı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bazen kesilen nefesini düzenlemek için duruyor ve tekrar. Eline geçen bir şeyi fırlattı. Küfürleri hıçkı
Tahsin Yücel’in “Peygamberin Son Beş Günü” romanı, yalnızca bir karakterin ya da bir hikâyenin değil, bir kuşağın, bir düşüncenin, hatta bir dil anlayışının da sorgulandığı metinlerden biri. Mizahla bezeli anlatım, yer yer hüzünlü, yer yer acımasız; ama her daim keskin. Bu yazım, Yücel’in romanını bir parodi olmaktan çıkarıp
""KİTAP ÖZETİ""
Kuş! Kanatlarında gümüş parıltılarıyla o beyaz kuş.
İki yana sere serpe açıyor kanatlarını, tüm pencereyi kaplıyor. Göz göze geliyoruz.
Kanatları küçük çırpınışlarla sarsılarak, bekliyor beni....Artık hazırım!
Sonra geyşaların hizmetinde, muhabbet ve eğlence faslına geçiliyordu. Geyşalar, hem yerel çalgılarıyla müzik yapıyor, hem de en zarif ve kıvrak danslarını bu olağanüstü konuklar için sunuyorlardı. Bu masalsı uzak doğu eğlentisinin tam ortasında bulunulurken, verilen bir haberle kaptan dışarı çıkıyordu.
Zaman Uçtu.... İnsanlık Kıyameti Duydu..... Tanrı Utancından Kaçtı..... Melekler Dünyaya İndi...... Kimse Bilemedi Neler Oluyor..... Düzeni Sağlayan Melekler Oldu.... Ama Tanrı Yoktu..... İblisler de İndi Dünyaya.... Düzen Yine Bozuldu.
“ Girmeden Tefrika bir Millete, Düşman giremez,
Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez.”
Küçüklüğünde büyüklerin anlattığı efsaneleri, okuduğu bazı öyküleri anımsadı. Bunlar; Olağanüstü yetenekte olan cinler, şeytanlar gibi bazı varlıkların; insanları kendilerine esir ederek, onlardan yararlandıkları ve kullandıkları içerikliydi...
Hasan Cevat Kartal: Aşkına ulaşabilmenin bir tek yolu vardı. Hayatını feda etmek O da gerekeni yaparak ölümü seçti. Efsane oldu.
Veda Arasıl Kartal: Bir efsane varsa arkasında o efsaneyi yaratan bir kadın vardır.
Selma Taşkan: Efsane onunla ayakta kaldı ve yaşatıldı
İlber Ortaylı
