"Yazmak, aslında hayatta kalmak için kendime anlattığım yalanların bir günlüğüdür." - Albert Camus"

Şiir > Başkaldırı

üzgün

Dost Eli

Yine mi karardı gökyüzü? / Simsiyah bulutlarla mı kaplandı? /

karamsar

Bohça

"Al bohçanı yola çık" derler, / "Almış bohçasını kolun üstüne" derler,

üzgün

Yanarım

Kavuşamadığım özgürlüğüm, / Değerini bilip gelemedim ya / En çok

olumsuz

Lanet

Yine aynı eski korkular / süzülüyor pencereden içeri.. / Kimse

üzgün

Ya$amak...

Yağmalanmış yüreğim / Terkedilmiş sevdam / Arınmış suretim tüm günahlardan

düşündürücü

Tanrı'm

Ya şeytan pişmansa, / Ya bulutlar hiç özgür olamamışsa? /

nostaljik

Babil ve Sen

Eski zaman kalıntılarının birbirine aşina olduğu duru sularda birleşen akisleri, baharın ve asma bahçelerin coşkusunu aksederken

olumsuz

Yolağzı

yordum yoruldum sana geldim / ey hayat beni de diğerleri gibi yargıla!

üzgün

Kamuflaj

-aynası üşüyen birine- / ‘aşk kansız bir cinayettir’ diyor biri /

KİTAP İZLERİ

Gözyaşı Konağı

Şebnem İşigüzel

Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
Başa Dön