Şiir > Bireysel
nostaljik
Yetmiş Üç Mayısın On beşi
Mayıs düşmüştü şehrin üzerine, / Birbirine geçmişti baharla eski şehir. /
üzgün
Gerçekleştiremediği Düşleriyle Öldü
acik giden deniz gözlerinde / yana düsmüs ak ve acik ellerinde
karamsar
Katil Kimliğine Suikast
kimini atladığı hendeğin çukurunda bırakır / kiminde ise orada olduğunu bildiren izler
üzgün
Ezik Bir Kalble Döndüm Kendime
kendimi linç etmeden evveldi / severdi beni hatırlıyorum / mevsimleri
karamsar
Susmuş Bir Gecenin Gri Sliüeti
Yarın olacak mı emin değilim artık, / gölgeler yok olmaya başlamıştı ilk önce
üzgün
Hayatın Nabzı
Zaman; nabzımın üzerinde gençlik diye atıyordu vaktin birinde, / Ama çocukluk muydu neydi,