"Yazmak, aslında ölümü kibritle ateşe vermektir; sonra da külünü keyifle üflemektir." — E. E. Cummings"

Şiir > Bireysel

üzgün

Cinayet Şiiri

Bir sabah aniden biraz da yavaşca / Akşam karanlığında bir sokak lambası

üzgün

Ben

Çocukken hiç kiraz çalmadım / Komşunun bahçesinden. / Taşındığımız mahallede

olumsuz

Senin icin

Geceler dostum idi, tek carem gözyasim / Degisti hersey seninle, herseyimi seninle paylastim

karamsar

Son Sayfa

Diğerleri, çiçek kuruturken defterlerinin arasında / O, ölümü kuruttu sayfalarında /

karamsar

Şiir

Acılarla biraz daha büyüdüm, / içimdeki çocuğa inat, / alışamadım,

nostaljik

Rubai

Rubai / ayak çekildiğinde bekler gece, / açılır gözleri ağır,

düşündürücü

Cam Kırığı

Cam kırıklarına basa basa, / Yürürken yanında, / Aslında söylemek

Başa Dön