Duru bir gökyüzünün
Suya izdüşümü mavi gözleri
Yumuk yumuktu güvercin kanadı elleri
Ve bir kış gününün serin sabahı
Melekler kucak açtı sudeme
Böylesi yaşanmamıştı hüznün
Gördüğü en güzel hayaldi,düştü
Mahmur bakışı pervazlarda asılı kaldı
Ihlamur dallarında şakırken serçeler
Sudem bir kış sabahı açık pencereden düştü
Bu nasıl yazgıydı Tanrım,nasıl kader
Durdu minik yüreği,akmadı kanı
Bir dev adam,sevgisi bedeninden büyük
Kaptı sudemi kara topraktan vermem dercesine
Koştu koştu, küheylanlar şaştı bu hıza
Deydi efsunlu eli kalbine bir doktorun
Yeniden dirim verdi bu minik kıza
Öylece kala kaldı dede ile torun
Başak sarısı saçları harmanlandı önce sudemin
Dudaklarda maaşallahlar inşallaha dönüştü
Tekmil dualarımız ayyukta asılı
Bak sudemim gülümse,suya cemre düştü
Yırt gül pembe tırnağınla memadın kara örtüsünü
Durdu zaman,aylar asır gibi geçti
Aç gözlerini sudem
Yine bu dem
Açık pencerenden
Ihlamur çiçeklerinin kokusu
Muştu kuşlarının sesi geldi
Aç gözlerini aç sudemim
Güneşin seni göresi geldi...
