Şiir > Soyut

üzgün

Şimdi Yoksun

Şimdi yoksun. Uzaktasın.. / Kulaklarım o her sabah beni uyandırdığın sese muhtaç şimdi.

üzgün

Kayıp

yansımasız bir şeklin karanlığına / köprüler kuruluyor ışıkların aynasından /

karamsar

Orak

ücreti duyuna kalan işçiyim / gelip gitmelerle tükenen / odalar

üzgün

Dolap

“Varsayımların yokluğunu vurduğu kundağındadır asıl çocuk! Başlık çiftleşmişse, yokluk birleşmiş demektir bedeninde… Belki bundandır kayanın ufalanma

karamsar

Hezeyan

ağdalı bir cinnet anında / ki bana emanetmiş zanlarım /

üzgün

Gidiyorum

Gözlerine... / Benden uzak düşürdüğün gözlerine / Tüm yalanlarımı sergileyip

Başa Dön