Şiir > Soyut

üzgün

Gecikmiş İntihar

Kaç yaşında bu ağaçlar tahmin bile edemezsin! / Penceremde solgunlaşıyor gecikmiş bir intihar

nostaljik

Keşke

Bir yılan tıslıyor koynumda, / Gözleri kedigözleri / Ve gökyüzü

karamsar

Sıcak

Zorlanma: Ağır balkonların çöküş sebebi / Elimi tutsan balmumu erir! /

düşündürücü

Koridor

bir / şehrin ışıklarından kaçar gibi / koştukça yol oldu

üzgün

Hezeyan

kafamın tahtaları gıcırdıyor / yürüyen sen misin.. / ey benim

düşündürücü

Valeler

bazen iskambilden evler / valelerin üzerine yıkılırdı / biz ağıt

karamsar

Aklımdan Zorum Var

izledi gözlerim geçip giden kaçırdığım uçakları / bana kötü düşlerimi hatırlattı kuşların dudaklarındaki

üzgün

Adı Kayıp

yönünü kaybetmiş, / yürüyen bir şiirdir aşk / ayaklarına dolanan

umutlu

Işık.

Bir ışık arıyorum gökyüzünde belirsin, / Kalbime dalga dalga aktığını duyayım.

Başa Dön