"“Yazarlık, kahramanların ölüp bittiği yerde başlar — çünkü geriye sadece saçma sapan dram kalır.” — Franz Kafka"

Şiir > Soyut

üzgün

Sancı

son yanan ateş neden hep kızılığında kalır gökyüzünün / şimdi dudaklarımda bir hüzün

nostaljik

Uyku Perisi

Gözüne gün ışığı kaçmışlar nasıl uyurlar bilirsin. / Hani ışık sızdı mı bir

üzgün

Cehennem

Günün ilk ışıkları, / Kızgın girdi penceremden; / Uyanamadım...

karamsar

Mavi

Üstü kir tutmuş düşünceleri / Kalbinin tortusundan uzakta / Riyakâr

düşündürücü

Kadı'n

Her kadın bir tanrı değil midir? / Doğururken kendi kendini /

nostaljik

Bilmece

BİLMECE / Doyum olmaz yalnızlığına, / Düşlerimin. /

üzgün

Mevsimlerden Sonbahar

yorgun kollarında taşıdığın düşler / seni nereye kadar tutabilir /

olumlu

Havada Bir Bulut

Havaya bir bulut koydum, içini doldursunlar diye / Etrafını çizmedim,dışına taşırsınlar diye

karamsar

Nifak

Düşünceler belirsiz, hepsi ibham / Sömürülmüş duygular bi-ahkam / Tam

romantik

Kısrak

Vahşi bir kısraksın sen, / avuçlarımdan kaçırarak yelelerini, / rüzgarlara

karışık

Ben misin?

Şimdi, zamansız bir noktada, seni düşünmek düşünceleri geliyor aklımın almayan sınırlarına... / Yalnızca..ve

Başa Dön