"“Yazmak, aslında kâğıda çivi çakmak gibidir; ve okurun sabrı, çivinin dayanıklılığı.” – Franz Kafka"

Şiir > Soyut

üzgün

Sancı

son yanan ateş neden hep kızılığında kalır gökyüzünün / şimdi dudaklarımda bir hüzün

nostaljik

Uyku Perisi

Gözüne gün ışığı kaçmışlar nasıl uyurlar bilirsin. / Hani ışık sızdı mı bir

üzgün

Cehennem

Günün ilk ışıkları, / Kızgın girdi penceremden; / Uyanamadım...

düşündürücü

Kadı'n

Her kadın bir tanrı değil midir? / Doğururken kendi kendini /

karamsar

Mavi

Üstü kir tutmuş düşünceleri / Kalbinin tortusundan uzakta / Riyakâr

nostaljik

Bilmece

BİLMECE / Doyum olmaz yalnızlığına, / Düşlerimin. /

üzgün

Mevsimlerden Sonbahar

yorgun kollarında taşıdığın düşler / seni nereye kadar tutabilir /

olumlu

Havada Bir Bulut

Havaya bir bulut koydum, içini doldursunlar diye / Etrafını çizmedim,dışına taşırsınlar diye

karamsar

Nifak

Düşünceler belirsiz, hepsi ibham / Sömürülmüş duygular bi-ahkam / Tam

Başa Dön