|
Münacaat
(Arzu Menteşeoğlu) 17 Aralık 2007 |
Tasavvuf |
| |
 ...
Hamdini sözüme sertac ettim
Zikrini kalbime mi'rac ettim
.... |
|
|
"...doğru dürüst çalamıyordum ne piyanoyu ne de hayatta başka bir şeyi. Hiç bir zaman bunu başaramamıştım. Her zaman aceleci ve her zaman sabırsızdım. Her zaman araya birşeyler girer her zaman her işimi yarıda keserdi. Zaten bunu doğru dürüst çalabilen de var mıydı ki? Hem bunu yapabilse bile neye yarardı? Büyük karanlıklar bu yüzden daha mı az karanlık, yanıtsız sorular bu yüzden daha mı az umut kırıcı, sonsuza dek gücümüzün yetemeyeceği şeyler karşısında duyulan çaresizlik daha mı az acı verici olacaktı? Bu yoldan yaşam mı açıklanacaktı, açıklanacaktı ve eşkin bir at gibi koşulacaktı? Ya da bizi her zaman fırtınada taşıyan ve aslını aramak istersek bizi hemen suyun içine süpüren heybetli bir yelkenlide miyiz? Kimi zaman bu önümde yeryüzünün ortasına kadar uzanıyormuş gibi görünen bir deliktir. Bu delik ne boşaltacaktır dışarı? Özlem mi? Umut mu? Mutluluk mu? Hangisi? Yorgunluk mu? Alın yazısına boyun eğiş mi? Ölüm mü? Niçin yaşıyorum? Evet niçin yaşıyorum ben?"
Remarque- Ölesiye Yaşamak
|
|
