Þiirin Çilesi
(Habibe Aðaçdelen) 11 Ekim 2009 |
Sanat |
| |
Þiir yazýlý ifade sanatýdýr ki üreten akýllý ve yaratýcý bir kiþidir sanatçý. Eðer yaratýcýlýðýmýzý bir köþeye koyar var olanla yetinirsek asla bir adým ileri gidemeyeceðimiz gibi geçmiþin etkisinden kurtulmak için gayret göstermezsek, býrakýn ileriyi, geri adým marþ der dururuz. Ýþ bu halken yaptýðýmýza sanat denir mi, demekten kendimi alamýyorum açýkçasý. Kesinlikle vakit kendimizle yüzleþme zamanýdýr, zira taklitten öteye gidemiyorsak kendimizi þair-yazar olarak görmemeliyiz. |
|
Aðlamýyorumki...
(Habibe Aðaçdelen) 4 Ekim 2009 |
Toplumcu |
| |
Cahillikten inleyen yüreðe, fetvasý dünden okunmuþ küçük bir sesleniþtir gece.
...
Kalemde kuruyan pýnardan çaðlarken hasret, mürekkepsiz medeniyet kalýr elimde.
__ Aðlamýyorum ki... |
|
|
Adýmlar aðýr ve saðýr sessizlik. Kolumdan çekiþtiren zamanýn belime yükü aðýr.
Dostum kalem, sýðýnaðým.
Kelam hiç kalýr dilde, yabana kaçar usum...
Sus kendine yabancý yalnýzlýk....
|
03.11.2009 18:39:24
|
Gece |
| |
Anlamý kaldý mý bilmem yoksulun ve yokuþun?
Batýda sebep dans ederken güneþin göbeðinde,
doðuda mest olur ölümcül final serçenin göðsünde.
Yakýn,
takýn,
aðlayýn,
ve gülün deþilen yaralarýmýza...
Hala y'ar dediðimiz bir aramýz varsa eðer...
|
|
21.10.2009 22:34:51
|
Gece |
| |
Veba gibi ölümün suskunluðu, duvar gibi tenimde…
Kalabalýk ayaklarým yalnýz, çýplak halýnýn üzerinde, masum bir çocuk tebessümüne düþkün, heyullardayým...
Sýðýnmalýyým koltuk altý sýcaklýðýnýn dolgun kokusuna...
Acýktým anne, aðladým...
Bir meme ver yoksul göðsünden bu densize...
Dört kitap yedi sena düþer dudaðýmýn kenarýna
Omuzlarýmda yaðmurlar ateþ, ela yarým
Mosmor bir güldür gece...
|
|
|