|
Sen Hiç Öğretmene Benzemiyorsun
(Musa Takçı) 11 Mayıs 2008 |
Anı |
| |
 Birkaç gün içinde gerekli hazırlıklarımı yapıp, evdekilerle vedalaşırken hüzünlendiğim tek şey, annemin göz yaşları olmuştu. O an içinde bulunduğum ruh hali gerçekten çok karmaşıktı. Hiç görmediğim, bilmediğim bir memlekete gidiyordum. Kim bilir nelerle karşılaşacak, neler yaşayacaktım? Otobüse binip Hakkari’ye doğru yol alırken derin düşüncelere dalmıştım. Yol boyunca neler düşünmedim ki?... Sanki geçmiş ile gelecek arasındaki bu noktada ciddi bir dönüşüm yaşıyordum. Yeni bir dönem başlıyordu hayatımda…
|
|
|
...Şu birkaç saatlik zaman diliminde yaşadığım duyguları , düşünceleri,hayalleri ve iç hesaplaşmalarımı yazıya dökerek, bir anlamda rahatlamış ve daha da önemlisi, bu gece yaşadıklarımı ölümsüzleştirmiş,yarına taşımıştım.Kuşkusuz, bu gece de, tıpkı öbür geceler gibi,mazinin puslu belleğindeki yerini alacaktı.Ama yazdıklarımı,seneler sonra bile okuduğumda,tüm canlılığı ve tazeliğiyle yeniden yaşayacaktım. İşte yazının gücü buydu. Yazmak, her zaman yaşamak demekti.Zaten biz insanların da en büyük hayali,ürettiklerimizle,eserlerimizle sonsuza dek yaşamak değil miydi?...
|
|
