Bu Türkü Ötelerden Ses Olur Şaire
Hem işsizim, hem şair / Ben bu türküyü ötelerden biliyorum... /
mehmet asım erdoğmuş
Kan Dökülüyor Bileği Kesilen Toprağımdan\*
Vaktin elleriyle boğazladığı gecenin semasına boyun eğdim. / Önce suskundum. /
Bir Buçuk Milyar Darağacı
Tren rayları boğuyordu taşıdıkları hüznü / Kapanan kapılar şahit tutuluyordu aşklara
Katlanılamayan Ritm / Tuz Basılan Yara (Lar)
Uykularım paramparça… Sıkılgan bulutlar geçiyor üzerimden. / “cama çıkma sevgilim” /
Üzerine Yakamoz Düşen Darağacı / Rüyadaki Süvariler
Ayın şavkı vuruyor yüzüm üstüne / Bağdaş kuruyor yüzün /
Şiirde Kuruyan Darağacı
Kentin tanrıları yıkılıyor / Korkak adamlar saklıyor yüzlerini / Rüzgârdan.
Git Demenin Aynadaki Yalın Hali
“deva bulmam gözlerime değdin” / İstanbul sonbahar hüznünü taşırken yorgun kollarında,
Yağmurla Büyüyen Darağacı
Kelimelerin anaforunda savruldum. / Doğurgan kavgalar adımı ezberledi. / Kirli
Eylül Boğumundan Hasret Doğumu
İşte şimdi and içiyor ellerim senin kelamından… / Özlemin derin, munis kokusu siniyor
Koyu Kara Kapkara
“koyu kara kapkara” / Şarkının içinden geçiyordu cümle. Bu cümlenin haysiyetiyle dolaşıyordum kalp
Aynanın Karşısında Tek Sen Güzelsin
Ellerim... Kalem tutan ellerim. Ellerim silah tutan ellerim... Ellerim senin ellerinde olan bir ayrılığın parmak izlerini taşıyor. Ve her aşkımın katili oluyorsun sevda güncemde. Kimi sevsem sen öldürüyorsun benim ellerimle...
Hüzün, Sonbahar, Aşk, Ayrılık
İlk kan ve anne.
İnsan aşk ile doğardı. Şiirler gibi. Aşk ve acının birleşiminden doğan insanın alnına ilk annesinin kanı değerdi.
Marsilya da Bir İzmarit Hikayesi
Eski bir şiire başlar gibi başlayacağım, / Damağımda eskimiş şarap tadı.
Suskun Bir Buçuk Milyar
Haberler okunuyor ajanslardan, / Göl akan gözlerden / susmuyor kan
Aklım da bir su kaldı...
Tanıtım
Hayatın savrumunda savruldum. "Ekin idim oldum harman" türküsüne uyak düştü alın yazım. Bildim. Gördüm. Sevdim. Ellerim kalemde tuttu, silahta... Yarin ellerinden başka el bilmedi... Çocukluğum üzerine düşen bir kartanesi gibiydi ömrümün. Eridim... Sonra Şair olmak düştü bahtımıza, hüzünlere gark olduk, kavgaya bağdaş kurduk... Eyvallah...
Geçmiş
Özünü bilen geçmişim var sahnemde. Kırılmış aynaların aksinde yanar yüzüm. Gögsümde hazin yüzü saklı özlüğünden geçemeyen değil, geçmeyen geçmişimin... bizi bilen bilir... ki biz "can ellerinden gelmişiz"...
eyvallah...
Konum
istanbul
Özellikler
zamana,kentlere,analara,çocuklara,hayata dair
Etkiler
sezai karakoç ahmet arif dostoyevski murathan mungan nizar kabbani
Benzer Yazarlar
hakan albayrak-cahit zarifoğlu-nizar kabbani
