Kudurmuş bir öfkenin son nefesinde,
Adının üstüne miadı dolmamış sözcükler konarken Sen;
Düş bahçesinin yeni yetme düş künü…
Sıfatlar ve tamlamalar azalırken hece hece,
Sen güneşin kızı, ellerinde koparıp
Attığın gençliğimin yüzü…
Kırılmış aynalarda aylarca çarparken
Şiirlerim Gündüzlerine,
Sen kendine gömülüp,
Uçurum düşleri betimliyorsun.
İntihar bile edemiyorsun…
Şimdi sazım yanılgılarla süslenen
Bir çift göze uyak düşer.
Sen gidersin ki, ne kalır geriye
Kül rengine tabyalanmış anılar,
Gözlerine matem sesi düşmüş şarkılar
Saçlarında ki yıldızlar
Ardında bıraktığın benden başka…
mehmed asım
ankara
