RÜBAÝ
Aþk bin kere aðlayýp kimi kez gülmek
Bir faniye baðlanýp yaman üzülmek
Bir selvinin altýnda býrakmak ömrü
Aþk laleyi sevmektir gül için ölmek
Ünver PAZARLI

KUMRU
Ýnsanlara nasýl güvenirsin deyiver.
Adem dediðin koy kuþu ,birbirini yer…
Yaklaþma uzak dur saçaðýndan beþerin,
Ev istese gönlün ,yedi çöp bir ev eder
Ünver PAZARLI

Kaç ayda bitirdiniz kapandý Ocak
Evlenmeyi yaptýnýz oyun, oyuncak
Ýnsan diye bakmalý güzelliði geç
Her gül nasýl olsa bir zaman solacak
Ünver PAZARLI

Kaç burnu büyük geldi de koymadý felek
Talihe güven istediðin tarihe dek
Yalnýz þunu öðren, a gülüm, kendini bil
Uçtum diye kuþ oldu sanýr sivrisinek
Ünver PAZARLI


Biz aþký kulaktan duymadýk,hiç biriniz,
Asla göremez biz gibi,boþ gözleriniz.
Sevda ile yunduk suya benzer yüzümüz,
Bizler dereden sýð ve denizden deriniz.
Ünver PAZARLI

Ömrün boyu koþ dost bulamazsýn candan
Kaç türlü ihanet vuracak arkandan
Mevla’dan bekle kul ne bilir dostluðu
Dünyada vefa bekleme bir insandan