Ustaya Saygı



Sahip çıkamadık gelen günlere

Zulümler dağları aşıyor ustam

İlkbaharda kıran vurdu güllere

Gayrı umutlarım üşüyor ustam.



Çıkarcılar başta soyan soyana

Bilmem ki bu halk nasıl uyana

Gayrı kasasını vatan sayana

Emekçiler esir düşüyor ustam..



Karanlıklar uzar sökülmüyor tan

Şu kocaman dünya içi boş bir han

Hani kâinatın aynası insan!

Benliğinden uzak düşüyor ustam..



Hamur çiğ kalır mı özü pişince

İnsan değişiyor cebi şişince

Aydın bildiğimiz özgür düşünce.

Çıkarı görünce şaşıyor ustam..



Nasırlı ellerden eksilmiyor kan

Usumda ağarır kıp kızıl bir tan

Umudu biliyor yürekte isyan

Ham çelik ocakta pişiyor ustam



Eli her saz tutan, Ozanım diyor

Halktan uzak, hakkı yazanım diyor,

Yeri geldiğinde sazanım diyor

Kendini halt sanıp şişiyor ustam..



Sızı düştü elimdeki nasıra

Anlatsam da sığmaz sözler asır, a

Ehil olmayanlar ermez bu sırra

Her gelen yarayı kaşıyor ustam.



Yoksulu buluyor felek çarkı da

Henüz basılmamış kitap yargı da

Meledik biz koyun olduk şarkı da

Su bile bardaktan taşıyor ustam



Şimdi seher vakti virandır bağlar

Aç çocuk sesleri yüreği dağlar

Umudu ardında saklıyor çağlar

İnsanlık kabrini eşiyor ustam.



Yine saz figanda teller yaralı

Düşünceler tutsak gönül karalı

Hala alkışlarlar çıplak kralı

Bilinmez kim nerden koşuyor ustam.



Özgür basını bir getirsek dile

Kanatır dağları çekilen çile

Yarı ağlamaklı gülüşler ile

Yüreğim seninle coşuyor ustam



Ozan Vurguni ey gönül şahım

Bir gün alınacak benimde ahım

Dilimde bir sevda zülfü siyahım

Aşık Daimi!y le yaşıyor ustam…





Abdullah Oral