Hayat öyle bir yolki
Doğru adımlar atamamışsan
Seni alır senden uzaklara savurur
Ve gittikçe uzaklaşırsın kenden..

Nasıl güneş karanlığı tutuşturduktan sonra
Saklanıyorsa gecenin koynunda madolyon gibi
Yildizlarsa vazgecilmezidir
Ay şavkı parlar gözlerinde
Yuregin öylesine sürgündür zifiri denizlerde!.

Hayat öyle bir yoldurki
Bazen bir çıkamaza varır saplanır kalır
Dokunulsa ışık saçacak ellerin üşür kendine
Yakamoz ların oymaştığı gözlerinin
Derin dalgalarında saklanır dipsiz karanlık ..
Bedenin hüzün yüklü bir şileptir
Hayat denilen okyanuslarda savrulan.

Bazen insanlığa adamışlığın'la
Armağan edersin bedenini yarına,
Susar türkü yangını dudaklar
Umut salınır gökyüzünün maviliğinde
Balıklarda yaşam bulur parçalanmış bedeninde!

Hayat öyle bir yoldurki
İlk yanlış adım şarapnel tabanlarında patlayan!
Çalınır karanlığın bağrından güneşin,
Seninle biter dolunaylı gecenin ahenkleri
Yıldızlar teker teker kayar bilinmeyen sonsuzluğa!

Günlerden yine bir intihar havası
karışık duyguların ardında çırpınır yüreğin
İnsan olabilmenin mücadelesinde
Kaybetmek yada kazanmak İkilemi!
Haykırsan sesini çıkardığın an kadar!
Nereye bakarsan bak görebildiğin,
yer kadardır özgürlüğün!

Hayat öyle bir yoldurki
Bazen uzun bir vedayı anlatır
İlk adımda takılırsın oltasına avcının!
İlk nefesta yaralanan cıgara gibi yanarsın
Hayellerin çoktan batmıstır umutların alabora!!
Cesedin kıyıya vurduğu zaman anlar
Senin için..
Seninle birlikte evreninde öldüğünü!...

ODTÜ DE yaşadığım olayların içinden doğan şiir. Nisan 2007
Abdullah Oral