Düşünüyorum, düşünmemem gerekenleri; söyleyemiyorum, söylemek istediklerimi. Tıkanıp kalıyorum sözcüklerimin ortasında ya da düşüncelerimin arasında. Neden bilmem bazen sözcükler yetmiyor duyguları anlatmaya bazen de duygular yetersiz kalıyor sözcüklerin yanında. Birbirlerini tamamlamaları gerekirken hep bir yanları eksik kalıyor. Birbirinden kopuk, bağımsız duygu ve sözcükler. Halbuki, insanı insan yapan iki nesne onlar. Onlarsız insan, yarım.
İnsan, özne; duygu ve sözcükler nesne. Nesneler tamam olmazsa özne eksik kalır. Özne eksik kalırsa her şey eksik kalır.