Aslan çok hastalanmış,
Mağradan çıkamamış.
Bütün hayvanlar gelmiş,
Ona sağlık dilemiş.
Tilki hiç görünmemiş,
Kurt bunu fırsat bilmiş.
Yaklaşarak aslana,
Şöyle söylemiş ona:
— Kralım tüm hayvanlar,
Bakınız buradalar.
Tilkiyi göremedik,
Yerini bilemedik.
Zaten hep böyle eder,
Bilmeyiz nere gider!..

Kral o an kükremiş,
Tüm hayvanlar titremiş:
— Çabuk densizi bulun,
Tüm tüylerini yolun!
Alıp gelin yanıma,
Tak eyledi canıma…

Kurnaz kapıdan girmiş,
Söyleneni işitmiş.
Bozuntuya vermemiş,
Sanki hiç habersizmiş.
Aslan onu görünce,
Bağırmış hiddetlice:
— Nerelerdesin densiz,
Yakına gel edepsiz!..
Ölsem sevineceksin,
Zevkten gebereceksin!

Tilki demiş: — Efendim,
Dağı, ormanı gezdim.
Doktor doktor dolaştım,
Size çare aradım.
Görüyorum bendeler,
Gelmiş sizi beklerler.
Hangisi olur çare?
Kaç kapıya, kaç yere
Bir sorunuz gitmişler,
Ne çare öğrenmişler?..

Aslan demiş: — Gel şöyle,
Çare ne imiş söyle.

Bulur da fırsatını,
Bırakır mı ardını!
Kıs kıs gülüp içinden,
Gayet emin kendinden:
— Doktor der ki kralım,
Bir kurt postu bulalım.
Sultanı ona sarın,
Hastalıktan kurtarın…

Aslan demiş: — Durmayın,
Tez kurdu yakalayın!
Derisini yüzünüz,
Üzerime örtünüz.

Ahmet KARAASLAN