Tavuğun biri erken,
Tarlada yem ararken,
Bir tilki görmüş onu,
Hemen kesmiş yolunu.
Tavuk demiş: “Gıt gıdak,
Tilki geldi işe bak!
Şimdi ben ne edeyim,
Hangi yöne gideyim?
Gıt gıdak gıt gıt gıdak,
Yok mu bundan kurtulmak?”

Kaçmış, becerememiş.
Tilki önünü kesmiş.
Demiş: — Nereye böyle,
Selâmsız kaçtın öyle?
Günlerce aç dolaştım,
Şükür sana ulaştım.
Gitme fazla ileri!
Kısmetimsin gel beri...

Tavuk demiş: — Ü ürü,
Sana şimdi bir sürü
Yumurta vereceğim,
Sırrını diyeceğim.
Yumurtalar sihirli,
Hepsi ayrı kuşdili
Bilirler, konuşurlar.
Kuşları çağırırlar.
Sen de kral olursun,
Açlıktan kurtulursun...

Tilki demiş: — Çabuk ol!
Önümde uzun bir yol,
Gidiyorum ormana,
Yumurtayı ver bana.

Tavuk demiş: — Birader,
Telâşlanan kaybeder.
Önce gözünü kapa,
Kulaklarını tıka.
Sihri bozulur aman!
Bakarsan yumurtlamam.
“Üç” deyince kalkarsın,
Gözlerini açarsın…

Ahmak bu söze kanmış,
Bir kayaya yaslanmış:
— Sihirli yumurtalar,
Dizilin hele kuşlar.
Geliyor kralınız,
Çabuk hazırlanınız!..

Tilki hayli beklemiş,
Tavuktan ses gelmemiş.
Gözünü açıp bakmış,
Tavuk oradan kaçmış.

Ahmet KARAASLAN