vazgeçtim..


kaplumbaðalar da uçar filmine saygý duruþu niteliðinde bir yazý kaleme alacaktým,
vazgeçtim.
günlerdir aralýksýz yaðan yaðmurun ruhumda yarattýðý derin hezeyaný yazacaktým,
vazgeçtim.
baharýn bir türlü beni mutlu ve melankolik zamanlara götürememesini anlatacaktým,
vazgeçtim.
sonra, çocukluðuma dair bir þarkýnýn gölgesinde serinlemenin naifliðini yazacaktým
vazgeçtim.
kendime ve kentime dair bir hikaye yaratýp, kahramaný olacaktým
vazgeçtim.
yekta kopan'ýn son öykü kitabýndan bir kaç cümle yazmak istedim
vazgeçtim.
kelimeler cümlelere, cümleler öykülere dönüþsün diye çabalamayý düþündüm
vazgeçtim.
elimden mamasýný yiyen kediyi tüm çirkinliðine raðmen yazmak istedim
vazgeçtim.
boðaziçinden geçen her geminin beni ne kadar hüzünlendirdiðini açýklamak istedim
vazgeçtim.
boðazýn ve istanbul'un tüm anlýk seviþmelerinde siyah bir gece yazmak istedim
vazgeçtim.
beþiktaþ'ý, yani kainattaki en büyük aþký detaylandýrmak için çabaladým
vazgeçtim.
son günlerde dinlediðim ümit sayýn'ýn ‘gitme’ albümünü yazmak istedim
vazgeçtim.
kentimin ýslak yollarýnda onlarca ölü kuþ bulmanýn acýsýný paylaþmak istedim
vazgeçtim.
gece, sokak baþlarýnda duran travestilerin þuh bakýþlarýndan ürkmeyi yazacaktým
vazgeçtim.
bazan, sýcak demli bir çay için adam bile öldürebileceðimi anlatacaktým
vazgeçtim.
topladýðým ilk basým kitaplarýn bir ehemmiyeti kalmadýðýný söyleyecektim
vazgeçtim.
plak kolleksiyonu yapmayý ne denli arzuladýðýmý paylaþacaktým
vazgeçtim.
þiir yazmanýn artýk bana bir yük gibi aðýr geldiðini itiraf edecektim
vazgeçtim.
þiir yazmanýn dayanýlmaz hafifliðinde, bir yaprak misali uçtuðumu anlatacaktým
vazgeçtim.
hiçbir zaman bir orhan pamuk veya ümit yaþar olamayacaðýmý söyleyecektim
vazgeçtim.
okuduklarýmýn artýk yarýsýndan fazlasýný anlamadýðýmý söyleyecektim
vazgeçtim.
oturduðum evden sýkýldýðýmý, kendimce nedenleri ile ifade edecektim
vazgeçtim.
kaldýrýmlarýný beðenmediðim sultanahmetin köftesini de sevmediðimi söyleyecektim
vazgeçtim.
kelime kelime bildiðim bir hikayeyi farklý versiyonuyla yazacaktým
vazgeçtim.
masumiyet müzesinden, 'bazan' bölümünü yanýlgýlarýmla harmanlayacaktým
vazgeçtim.
ayrýlýrken elele tutuþan genç bir çiftin ilk ihanetlerini yazacaktým
vazgeçtim.
sonbaharýn en sevdiðim türk filmi olduðundan dem vurup sinema yazacaktým
vazgeçtim.
kelimelerle oynadým sildim, oynadým sildim, sonra da boþ þeyler yazmaktan
vezgeçtim.
kafamdan binlerce konu geçmesine raðmen hepsinden teker teker
vazgeçtim.

sonra, seni yazmaya karar verdim
düþündüm
vazgeçtim!

insanlar yenilglerini yazmayý sevmezler
yanýlgýlarýný silemezler bir daha,
biliyorum, gece-gündüz kadar farklýyýz
lakin gece olmadan gündüz gelmez
gündüz olmadan gece çekilmez.


kafamda, binlerce cümleyle oturduðum masadan, tek bir cümleyle ayrýlabildim!
zamansýz zamandan ve felaket kelime yaðmacýlýðýndan.

biliyorum tüm kelimeler istanbul'a çýkar,
tüm kaldýrýmlarda serseri aþýklar gözlerimde beliren yalnýzlýðý yakar.

biliyorum gidiþinle býraktýðýn boþluðu hiçbir gölge dolduramaz, hiçbir buzlu raký içilen beyaz aþk olamaz.
hiçbir sancý bu denli sol yaný aðrýt(a)maz.
hiçbir yürüyüþ ýslak bir sultanahmet iniþi kadar aþk kokamaz.

ve biliyorum; hiçbir özür bir bakýþ kadar ifade derinliði yaþatamaz.

nisantasi
4 nisan 2011