Mutsuzum..

Mutsuzum, eksiðim bugün
Melankolik bir sonbahar giriyor penceremden
Kapýdan, amcamýn mektubu
Gözlerim yanýyor, kör oluyorum sanýrým
Hatýralar ve dün’ler içinde bir zaman bu yaþadýðým
Mutsuzum, umutsuzum, kederliyim
Ben dýþýnda herkese, mesafeliyim
Aðlamamak için sabrediyor, duruyorum
En çok, kendimden utanýyorum..

Gözlerime güneþ deðmedi bu sabah,
Sözlerimde bir yalnýzlýk, piçlik
Kimsesiz çocuklar vakfýndan mesaj aldým
Beynimde yankýlanan bir hiçlik
Utandým, çaresizliðe yandým
Bilmiyorum insanlarýn günahlarýný, sevaplarýný
Dinini, mezhebini bilmiyorum
Kimseleri tanýmak, öðrenmek dahi istemiyorum
Sanýrsam bugün en çok; ‘amcam’ý özlüyorum
Yokluðunda, gözlerimi büyütüyorum
Gözyaþlarýmý böyle engelliyor, duruyorum..

Mutsuzum, katýksýzým bugün
Sözlerim iðne gibi batýyor insanlara
Bakýþlarým güneþsiz, renksiz, sevgisiz
Dokunuþlarým yasak, ürpertiyor kimini
Çay içmeye dahi mecalim yok
Mutsuzum, sevgisizim bugün
Günler içinde ilk gündeyim, sözler içinde bilinmeyende
Zaman, beni alt etme vakti
Saat, ölüme en yakýn olduðum saat..

Bugün en çok ‘amcam’ý özlüyorum, eminim
Melankolik bir renk, kentimde, içimde
Bilmeden yaþýyorum herbirþeyi
Bilmeden, aðlamalar içinde gülüyorum bazan
En sevdiðim kitabýn ilk basýmýný aldým dün
En sevdiðim insanlarla uyudum
Huzurlu sakin bir uykuya daldým
Tüm isteklerle baþedebilirken dahi
Mutlu deðilim bugün, huzursuz, kederliyim
Gözlerim o kadar yabancý bakýyor ki
Çayým buz gibi duruyor hala, masada
Ben mum gibi, koltukta..

O kadar çok yenilgi yaþadým ki bu zaman
Sarsýntýlar içinde o kadar deprem
Kalabalýklar içinde o kadar yalnýzlýk
Ve sanýrým en çok ‘amcam’ý özledim
En çok onu görmek istedim, bu sabah
O’nunla bir çay içmek
Güzel bir kahvaltý etmek istedim
Bu sabah, melankolik kentimde..

Mutsuzum, sessizim bugün
Sesim yok, hiç yokmuþ olmamýþ gibi
Dilim lal, asla açýlmayacak sanýrým
Yanýlgýlar içinde bir vakit
Düþlerimde yeþerttiðim bir ütopya
Bugünüm dünümden daha kötü
Yarýnýmý bilmeden soluyorum bu acý kenti
Biliyorum, en çok ‘amcam’ý özlüyorum bugün
Çikolata kutusunu þekerlik yapmýþ
Su þiþesini halter, diþ macununu yapýþtýrýcý
Acýyor gözlerim, kanýyor herbir yerim
Ve fakat hissediyorum bu çok can yakýcý..

Mutsuzum, ‘amca’sýzým bugün
‘amcam’ yok, dün varmýþ bugün kayolmuþ gibi
Ellerimden tutup beni büyütürken
Birbirimizi bir anda yitirmiþiz gibi
Kederle ve acýyla beni bir etmiþ sanki
Gözlerim sessiz, sakin, kederli
Gözlerim bedenime yabancý bugün
Biliyorum, kendimi boþvermiþliðim hata!
Kendime üzülüþüm, yýkýlýþým saçma
Kentimde bir ben eksik gibi,
bu düþüncelerle bir zaman; melankoli..

Mutsuzum, huzursuzum, eksiðim bugün
Eksik bir mýsrayla þarkýyý bitirir
Þiiri okur gibi, tuhafým bugün…

                              seyfettin araç
                     04/10/2009 harbiye