Ayyâhunîsâ ve Ayyahuâzâm

Bizlere, Âdem ile Havva’yı, Tahir ile Zöhre’yi, Ferhat ile Şirin’i, bu iki kutuplu sonsuzluğu anlatan, yani iki insanın sevdasını anlatan iki söylem. Evvel’de, Âhir’de bütün Âşıklar, zaten vâr olan Evrensel ve İlâhî Aşk’ı paylaşmıştır. Çünkü Aşk budur.

Bir akşam vakti kıpırdanan ve ruhunuzu okşayan deniz, Evren’in ve Aşk’ın parçasıdır. Biz ona bu yüzden Aşk diyelim. Sevgilinizle birlikte o denizi seyrediyorsanız, Âşıksınız ve Aşk’ı paylaşıyorsunuz demektir. Birlikteyken Aşk’ı daha derinden hissediyorsunuz demektir. Ruh eşinizdir elinizi tuttan kişi. Gözlerindeki ışık sizi sonsuzluğa ulaştırıyorsa baktığınızda ve o yanınızdayken gerçekten mutluysanız. Kendi ruhunuzdan bir parçaysa yanınızdaki insanla, siz Cennet’i düşleyen yolcular oldunuz demektir.

Yaratılan dediğimiz kavramın, daha başlarken iki kutupta birleşmesi ve Aşk’ı dahayakından paylaşabileceğimiz bir ruh eşimizin oluşudur. Ayyahünisâ ve Ayyâhuzâm.

Mustafa Kemal İzgi