ÝSTANBUL'A MEKTUP VAR!

Bir gergef gibi bakýþýnýn her karesini iplik iplik nakþetmiþim gözlerime, ey þehr-i yar. Sende kalan, özlemiyle eriyip bittiðim bir sabahým var.Tül tül doðar Üsküdar’da gün, ýlýk bir rüzgar karþýlarken tebessümleri, Ýstanbul’un insana gülen gözleri var. Bab-ý Ali'nin yokuþunda demlenir þiirler ve mýsralar. Sana yazýlmýþ kim bilir kaç satýr, kaç cümle, kaç kelime var!? Necip'in dudaðýndan söke söke aldýðý, Akif'in göz yaþý bohçalarýnda sakladýðý; satýrlarýn var. Kitab-ý þehirsin sen mýsra mýsra kendini okutan, söylesene dehlizlerine gizlediðin daha kaç mýsran var.

Baþýnda çýnlayan ezanlardan, çanlardan geçiyor zaman kelep kelep, sinene yaslanýp aðlayan bin bir renkte yüreklerle aþýklarýn oldu hep. Uykularda düþ sarhoþluðuyla sayýklanan adýndýr. Senin için yatýlan uyku 1453 sabahýndýr. Kim bilir kaç geceyi, Topkapý'nýn duvarlarýnda sana dair düþler can evinden vurdu. Sebillerinden akar aþk suyu, Ayasofya'dýr sinende bekleyip çýrpýnan tutku.

Mýhlýydý nazarý sana þehzade Mehmet’in, düþünü kurdu yaþ kemale ermemiþken bile, Galip aðladý sinende senelerce. Sinan'ýn ellerinde eridi taþ, þimdi göðe yükseliyor sinende binlerce 'Elif'ten baþ. Laleli babadýr sýrtýný sývazlayan, Hüdayi'dir sularýna bakýp bakýp aðlayan. Göðünde Çelebi’nin sana açtýðý kanatlar, Nur daðýndan sana yollanan dualar var.

Mabetlerine kim bilir kaç damla yaþ kazýnmýþtýr. Yedi kulenin duvarlarýnda kaç piþmanlýk asýlýdýr. Kýz kulesi ile Galata yýllardýr özlemle bakarlar birbirine, göz göze bir hasret yazýlýdýr kaderlerinde. Hece hece depremlere tutulmuþ nice ayrýlýklar taþýrsýn içinde. Surlarýný yalayýp yutan acýlarýn gülüþünde, kaybolan nazarýn aðlaþýr uzun gecelerinde.

Süleymaniye'nde göðe uzanan binlerce avuç varken, Kanuni'nin sýrtýna deðmezdi döþek, sokaklarýnda salýnýrdý Yahya Beyler, Bakiler, Zatiler. Nefi dil ile döverken Tahir efendiyi, hicvin tarihine altýndan cümleler kazýnýrdý. Piyer Loti de, bir bardak demli çayýn içmeyen þair, þairden sayýlmazdý. Aþýklarýn gözyaþýný Haliç’ten gelen rüzgarlar sývazlardý.

Sütlüce'den Eyüp'e küreðin suyla buluþup çýkardýðý naðmelerle seferler varken,
cumbalý evlerinden yükselen bazen kahkahalar bazen ince sýzýlar vardý. Sinesinde dinlendiðin duru akþamlarýn, kýyýlarýnda salýnan sana coþup gelen masmavi bir derya vardý…

Bunca zaman sonra bile, Ýstanbul sessiz sedasýz sýzýyorsun içime, sende yüreðime açýlan binlerce kapý vardýr. Selam kapýsýsýn dünyanýn, sana çakýlmýþ kim bilir kaç nazar vardýr. Mavi gözyaþýn çarpýyor yýllardýr sineme, hele çevir yüzünü benim de senin gibi mavi gözlerim vardýr. Seni maddeye deðil manaya nakþetmiþim, mýsralarýmý damla damla kirpiðinden beslemiþim, belki bu yüzden sana hep gönül borcuyla gelmiþim. Surlarýndan sana bakan heybetli nazarlar hatýrýna, yadýna düþen gönlümü bir sabâ rüzgarýyla karþýla. Þimdi þu sine-i kalbi senle bölmek yaraþýr. Bilirim senin düþünde hâlâ önünde diz çöktüðün Fatih vardýr. Kim bilir sana yazýlmýþ imbiklerden süzülen kaç mektup vardýr.
Sakýn unutmayasýn sende kalan nice satýrlarým vardýr. Bir bahar dalýndan koparýp sakladýðým sana uzak diyarlardan yolladýðým selamým vardýr…

Ebru Olur.
ADANA