Yürek hüzündür ve kırılan her parçacıkta bir kıymık olur bendine saplanan. Acabası olmadan cesaret damarından terennümün edilen nefes ‘ah ki nefes cemredir.’ Ve yitiğini bitirmiş bir buhran karmaşığıdır şair, ağzında olamayacak duanın aminine yemin eden…

İntihar için seçilen haymatlos bir yüreğin coğrafyasında ölümün ten rengini seyrederken, yapılacak en güzel şey şairce bir aşıklığa öykünmekmiş, sürgün etse de kaleminden seni şairlik, yüreğine basarak kanatarak, gidilen yürekte bir müstemleke kıvamı bırakarak… Ve yara, kapanmayan yaralar habisliğinde deva, satın alınmaz bir nimettir, kayıp… Ya yaranın kendisi olacaksın ya merhemi, seçim senindir…

Şimdi ne yapsam cinsinden korkularım bir yer gösterin artık, yok kaçacak yanım… Şu silinmez yaşam suçlusu kahrım için kurban verdim nefesimi dün gece âvâzımın sesine,‘yalan’mışım. Hüznümün rahmet kabına tükürüyor şiirler. Oysa secdeye varmış boynumda tekvin kokusundan dökülür gözlerime nehirler. Aşka içkindir her yakarış ve yarımlığım… Can artığıymışım…


Ebru Olur

Beyül Hazen Yazıları… 1.