İnsanlar bu ülkede özellikle ramazanda neden aleni yer içer? Çünkü sistem onlara, oruç tutmamanın, namaz kılmamanın bir üstünlük olduğunu dikta etmiştir. Onlar da üstünlüklerini aleni olarak oruç tutanların karşısında yeyip içerek gösterirler. Bu sistem inananı, inandığını yaşayanı aşağılamıştır. Çapulcuların derdi, kemirgenlerin derdi, zeka olmadan, emek olmadan ulaştıkları bu üstünlüklerini kaybetme korkularıdır. Onlar oruç için aç durmak derler. Onlar bu şekilde ne kadar obur olduklarını ve açgözlü olduklarını ifade ederler. Çünkü oruç tutmak aynı zamanda açgözlü olmamanın bir göstergesidir. Oruç tutmamanın hiçbir üstün tarafı yokken, geri zekalı sistem oruç tutmayanları üstün kabul etmiştir. Ayrıcalık peşinde koşanlar için bu bir kemik olmuştur. Şimdi de ramazanda böyle itler gibi aleni bir şekilde her yerde yalanıp duruyorlar.
Türk toplumu ilimle değil; sabırla yola gelir. Çünkü bu toplum bir sürüdür. Modayı bilir, trendlere göre hareket eder. Bu toplum paragrafa göre değil; cümleye göre, slogana göre davranır. Öyle metinlerden, yazıtlardan anlayamaz. Türk toplumu eylemcidir. Sevgi eyleminde bulunur; dağları deler, çöllere düşer, ulu orta sevişir; ama sevgi nedir bilmez. Çünkü bu toplum için önemli olan bir şeyler yapabilmektir. Hiçbir şeyi içselleştiremez. İçi boştur bu toplumun. Değer vermez, önem verir. Bacak sever, dudak sever, saç sever... duyguya değer vermez. Haliyle bu ülke bir değerler ülkesi değildir. Ramazan değerli değildir; çünkü önemli olan yemek içmektir diye düşünür bu toplum ve yer içer; başka da hiçbir şeye değer vermez. Üstünlük öneme göre şekillenir bu ülkede. Değerler önemsizdir. Ramazan değerini yitirir bu ülkede.