Oldum bittim bahar aylarında bulutları seyretmeyi severim. Onları benzetmediğim şey kalmaz .Hayal gücümü zorlamalarını severim. Önce bembeyaz pamuksu halleri, güneş batmaya başladıkça önce portakal rengi, sonra kül rengi en son da ateş kırmızısı olurlar ya . Ama, bu konuda, İstanbul’un eline hiçbir şehir, su dökemez. Orada bulutlar, hiç olmadığı kadar, hızlı şekil değiştirir. Bazen ise, benzetemeden bozulurlar. Gerçi orada, zaman bile, farklı akmıyor mu?

Bulutlar, kendisine çarpan tekerleğin etkisiyle sürekli yer değiştirirler biliyor musunuz? İhanetin tekerleği.
Ve kamera…..
Bulutlardan, yeşillikler içinde göğe yükselen göz kamaştıran parlak kuleleri olan şatoya uzanır. Güzel prenses Dia, taş balkonda, gözlerinin mavisine bulaşan bulutları seyretmektedir. Kendisine aşık olan İksiyon, onu babasından, çok değerli hediyeler karşılığı istemektedir. Ancak, İksiyon, evlilikten sonra bu hediyeleri takdim edeceğini vaad eder. Bu vaadini, asla yerine getirmemek için, derin bir kuyu kazdırarak içine kor ateşler yakar. Dia’nın babasının, buraya düşmesini sağladıktan sonra, lanetlenen İksiyon’u, Zeus affeder. Çünkü, Dia’nın güzelliğinin, her kötülüğü yaptırabileceğini düşünür. Sonrasında, Tanrılar sofrasına davet edilen İksiyon, orada Zeus’un karısı Hera’yı baştan çıkarmaya çalışınca, onun niyetini anlayan Zeus, onu önce ölümsüzlük cezasına çarptırır. Daha sonra ise, sonsuza dek yuvarlanacak bir taşa bağlayıp gökyüzüne fırlatır. Bunları yaparken, sürekli kırbaçlayarak “Yardım edenler saygıyı hak ederler” demesini ister. İhanet, cezasını bulmuştur. Her ihanetin cezasını bulması dileğiyle diyerek sormak istiyorum. Ya iyilik, karşılıksız mı efsanelerde bile ? Ya da başkalarını düşünerek yapılan bir işin, zararını, sadece kendileri ve yakınları çekenler, koca bir topluluk içinde tek kurşunu olan bir silahın vurdukları. Siz sıcacık evinizde çocuklarınızla vakit geçirirken, dört duvar içinde sıkışıp kalanlar. Dünya sonsuz olmadığına göre kötülüğün de bir sonu olmalı. Umarım sonsuz değildir o da.