Hatýrlarmýsýn nede güzel seviyorduk oysa...
Masada yarým kalan bir simit gibi,
Hayallerimde yarým kaldý o masada.
Ne yudumlayabildim çayýmý,vede býrakamadým bardaðýmýda...


Hani martýlar uçuþur ya masmavi gözlerinde,
Hani bir rüzgar eser ya kalbinin kurak çöllerinde,
Hadi hepsini býraktým,hatta elini bile...
Sense,hiç utanmadan,çekinmeden kuþandýn.
Bir kaðýt ve birde kalem ile...
Hiç býkmadan usanmadan,yargýladýn hayallerimi
Önce ellerine bir kelepçe giydirdin, ve sonra...
Tek kelime sadece ''yürü'' dedin,idam sehpasýna.
Böylece idam ettin hayallerimi,
Böylece katlettin,mahvettin bütün duygularýmý.
Bu yüzden katilisin hayallerimin.
Bu yüzden deprem gibisin kalbimde,
Önce küçük kýrýlmalarla geliyorum dercesine,
Sonra bir volkan gibi patlayý verdin hayallerimin üstüne.
Küllerini savurdun üstüme öylece,
Ve öylece kalakaldým tek baþýma,
Ýþte bu yüzden yanlýzým ben.
Bu yüzden sevemiyorum artýk hiç kimseyi.
Hani bir depremin enkazýndan ya yaralý çýkarsýn,
Ya da sadece bedenin...
Bende hala enkazýndayým o depremin.
Ve sadece ellerini uzatmaný bekleyen,
Bir ben var o harabelerin altýnda.
Tam yudumlarken çayýmý,bir lokma simit atarken aðzýma...
Bu sarsýntýyla ne hayallerim kaldý masada,
Ne de yarým kalan çayým.
Hepsi bir bir geçti kafama...
HEPSÝ BÝR BÝR GEÇTÝ KAFAMA