Asansörde dördüncü kat düðmesine konmuþ bal arýsý, yeniden uçmak için beni beklemiþ bunca saat, sen de bekle ölüm…
Elimi attýðýmda önce ürperiyor ve tedirgin oluyorum. Sonra bir peçete ile alýp, onu pencereden dýþarýya býraktýðýmda, kanatlarýný çýrpýp sessizce attýðý sevinç çýðlýklarýný dinliyorum. Çehov’un martýlarý öldürmekle bitmiyor. Yeni yeni martýlar çýkýyor yumurtalardan, çoðu öldürülmek üzere. Bir keman sesi kadar naif, bir trombon kadar ýsrarcý olabilmeli martý. Bahçedeki çubuk krakerin yanýna gelen serçe cesurdu. Ama kutunun içine dalan serçe, korkusuz. Korkusuz deðil cesur olmasý lazým martýnýn. Etraf umursamýyorsa o umursamalý, ama intihar edecek kadar deðil, savaþacak kadar cesur. Öldükten sonra yakýlan aðýtlarý duymaz ölüm. Hey martý sen dinlemelisin sesini, bugüne kadar öðrendiklerini ilmek ilmek iþlemelisin kaderine renk renk, ýsrarla, her þeye inat…….
24.02.2015