Restoranýn camýndan yansýyan ay, kendini güneþe benzetmiþ. Yavaþ yavaþ dýþarýsý kararýrken içerinin camdaki yansýmasý netleþiyor. Saðda solda koþturanlarýn demir parmaklýklar arkasýnda olduðunu düþünmek zor geliyor sana.
Evet bu restorantta hizmet edenler, iþleri bitince buradan çýkýp evlerine gidemiyorlar. Bazýlarýnýn kolunda dövme, bazýlarýnýn yüzünde, gülümsemenin ardýna gizlenemeyecek boþluklar var. Gelen giden yemeklerin kokularý seslerin kalabalýðýný bastýrýyor. Oturacak yer bulmak neredeyse imkansýz. Beyaz ceketli biri mahkumlarýn baþýnda olan baþka biri tarafýndan hemen buyur ediliyor. Garsonluk mesleðini daha önce hiç yapmamýþ olduklarýný, burada öðrenme fýrsatý bulduklarýný ve hatta buradan ayrýldýktan sonra belki de bu iþi yaparak hayatlarýný düzene koyacaklarýný zor anlamak bazýlarý için. Evet bazýlarýmýz için hayat daha da zor ve karmaþýk. Hayat seçimler ve sonuçlardan ibaret olmuyor çoðu zaman. Kimimiz bunun bedelini aðýr ödüyor. Bu yüzden belli suçlulara bu imkanýn tanýnmasý hayati bir önem taþýyor. Ayný zamanda yetiþtirdikleri çiçekler de satýþa sunuluyor.
Hangimiz bazen baþtan baþlamak istemez ki çoðu þeye.
Nereden sýfýrladýðýnýzýn bir önemi yoktur yokuþ aþaðý gidiþ yapýyorsanýz.
Bunu en iyi o mahkumun en yakýnlarý bilirler.