Bak ne güzel yaptın şimdi kaderimi
Gülen yüzümü
Hüznümü
Beklentilerimin oyuğunda sakladığım o çok incinmiş, zulalanmış arzuyu
Babacığım;
Sen beni beklentilerin kadar sevdiysen
Şimdi nefrete dönüşen sevgini reddetme onuruna sahibim
Ben bir hiçim onların gözünde ya da bilinç altlarındaki derinliklerde oynattıkları bir kukla
Zaman ne kadar acımasızsa o kadar da büyük bir öğretmen
İçimi o kadar yaralıyor ki her an
Sana ait olamamam
Kimseye anlatamamam
Beni sevdiğin halde beni kendinden uzak tutman
Ve bu büyük curcunada çıkarlarını düşünen fırsatçılar
Baba;
Seni seviyor muyum yoksa senden nefret mi ediyorum bilemiyorum
Ama galiba seni seviyorum hem de çok
Bana verilen büyük derslerden kuru sevginin bir işe yaramayacağını biliyorum
O hassas terazi bir kere bozuldu mu kolay kolay yerine oturmuyor.

Sancılanıyor aklım
Hislerim fırtınada
Ellerim boşlukta
Bir çoğu sevgisiz
Bir çoğu koşturmacada
Hep gülüyorum ben yine
Hep yalanlar söylüyorum kahkahalarla
Hayat çok üstüme geliyor
Bir şekilde altından kalktığımda
Eski ben, ben değilim baba

Kendime kaldığım anlarda
Ne ağlayabiliyorum ne sızlanabiliyorum
Silinmiş anılarım
Duygularım
kovuğunda bir yavru gibi saklanıyor
korkuyor
ölüyor
ölüyorum babacığım,sen bilmesen de ölüyorum...

Ne kadar çok ölsem de sen daha çok ölüyorsun biliyorum
Onlar önemli!
değil
Son sözüm sana
Seni seviyorum!