Birkaç gündür kafam, zikrim, ruhum allak bullak… Ne diyeceðimi de bilemiyorum gayri… Yani, þu kalemcik yazmak ister lakin, mürekkep nazlanýr ve susar. Bazen mürekkep sussa da kalem “yazýlmak isterim” der… Kaderim ah benim þu garip kaderim de “sana ne” der? Ne biliriz ki bizler? Bilemeyiz. Kader bize ne eder? Sen de bilmezsin ben de bilemem. O halde yansýn dert hanelere çöken alev alev yangýnlar… Yýkýlsýn aþk devletimize çöreklenen uðursuz iþgaller… Kýrýlsýn… Yok olsun varlýðý yokluk edenler… Yaþasýn yokluðu varlýk edenler…

Gönül zenginliðinin kýymeti kaç para? Ýþte bu yüzden ben sana, sana sadece þu incir çekirdeðine dönmüþ garip gönlümü getirip ayaklarýnýn altýna serdim… Zenginim evet ama öyle bildiðin dünyalýk zenginliklerden bana ne? Ben sana üç zamandýr ruhumdan konuþtum, gürül gürül, aktým… Vallahi oradan yazdým, oradan yazýldým, oradan kaynadým… Ah! Oradan aðladým… Oradan yaðdým… Oradan yalvardým…


Ey vefa! Ey bu yolun ketüm yerlisi! Sen benim acýlarýmýn yanýnda talebe olamazsýn. Sen hasretimin içinde alev olamazsýn… Eðer bu hasretin içinde olsaydýn nen var nen yok býrakýp koþarak gelirdin… Yollara çýkar, beni yalýn ayak gözlerdin… Sen benim vefamýn yanýnda zerre de olamazsýn… Eðer vefamý idrak etseydin ilk vakit aklýný iplere çamaþýr gibi asar da ibretler alýrdýn… Hem daha sana, ne senin gönlünce konuþtum, nede gönlümce seni konuþturdum… Yer yer muhabbetine de yangýnlarýmla geldim, sonra da çýktým gittim… Bilir misin ateþin yüreði nasýl yaktýðýný? Bilsen þakaklarýn çatlardý þimdiye… Ortalýðý yangýnlara verir de delirmiþ olarak akýllanmaya gelirdin yamacýma… Ey acýlý dünyamýn içinde sadece gülüþlerimi gören, býrak da bu gece kibrimle konuþayým… Dinle fakirin gönlünü, bam telime vuracaðým tezenemle kazanýma… Ben sana annenin bile gösterdiði sevgi ve saygýyý göstermiyorum bu dünyada. Yani bu dünya gözüyle bakarsan öyle! Doðru! Ancak gerçek alemin gözüyle bakabiliyorsam ben sana alemin göstermediði saygýnýn en âli olanýný gösteriyorum. Al gözlerimi de sen kendin gör içimi… Sen yalýn ayak yollara alev alev çýkamazsan o halde ben düþem bu yollara… Sen büyüklük peylediysen býrak da ben küçüklük yapayým aþkýnýn hatýrýna. Sen vefayý bilemediysen ben bileyim ne çýkar? Sen rýzayý göremediysen ben göreyim… Sen hakiki âli olaný bilemediysen ben bileyim ne çýkar? Yer yer olsa da burada sana bildireyim halimi… Sen bana karýþmayacak, akmayacak, susamayacak, yanmayacaksan ben göstereyim sana. Al, hiç çekinme bu gönlümü senin olsun… Ancak güneþ doðmadan gel de alýver, vakit geçmeden gel de al… Senin olsun yüreðimde taþýdýðým ne varsa… Senin olsun gelecekte ki himmetime dua edenlerin de has be has duasý… Senin olsun mezarýmýn baþýnda ötelerde yazýlmýþ garip kitabe… Senin olsun beni senin gönlünde ziyarete geleceklerin dualarý… Gözüm yok hiç bir þeyde… Olamazda… Deðilim bu dünyanýn yerlisi… Hiç bir þeye tenezzülüm de yok. Ancak senin bir bakýþýna… Aha bu cihaný feda eder de geçerim. Hadi can… kelamým, ilamým, meramým, derttaþým, yoldaþým, kalbim, yüreðim, vaktim, ruhum, özüm… tebessümüne canýmý feda ettiðim yürü de gel sen… gel ki yolun açýk, bileðin güçlü, imanýn himmetli olsun! Hep oldum sana duacý. Nem varsa kendime de ettiðim dualar onlarda senin. Býrak hepsini de gönlümü alýver sen… Al ki maðlup olma yolunda… Al ki bu tecelline karþýlýk hak tecelli etsin gönlünde…
Ey can, benim þu garip zannýmla da uðraþmayýn ki bu zanlarým beni çok yaktý da bana takýlaný da yakmasýn artýk…