Ýlk kitabý “Ýntihar Ýlacý (1985)”ndan bu yana; içe dönüklüðü, alaycýlýðý, daðýnýklýðý ama cebirsel kurgulu þiiriyle kendine has bir üslubu ve dili olan Hüseyin Atlansoy’un “Yarýn Bekleyebilir” þiir kitabýný okudum ve çok beðendim. Aslýnda kitap hakkýnda tek cümlecik özet istense: Atlansoy’un kendi ifadesiyle: “Yarýn bekleyebilir, beklesin!” sözüyle tanýmlayabilirim.

Tüm kitaplarý gibi bu kitabý da Hece Yayýnlarý’ndan çýkan eseri tüm edebiyat severlere tavsiye ediyorum. Ve gelin hep birlikte þairin kitabýna bir gözatalým…


Efendim, kelimeler insan iletiþiminin mihenk taþýdýr ve kökeninde hep bir yara almýþlýk vardýr. Bu yarayý azaltmak için konuþuyor, yazýyor ve okuyoruz; kelimelere var olmak için ihtiyaç duyuyoruz. Evet, her þeyin solmasý kanun ve biz insanlar, yenik düþüyoruz; ta ki, baþka kelimelerin imdadýmýza yetiþmesine dek:

“Herkesin ama herkesin
Ýnce örülü bir kaderi ve giydiði kazaklara
Bile sinmiþ bir kederi var!”

Atlansoy’un, þiir kitabý Yarýn Bekleyebilir’i anlatabilmek için ben de böyle bir giriþle baþladým. Zira Atlansoy þiiri; yaralanmaktan, çocukluktan, geçmiþ zamandan, hatta suyla karýþan topraktan, çamurdan sesleniyor gibi geliyor bana. Bir “intihar ilacý”, bir “Balkon çýkmazý”ný düþününce kafamdaki þablon bu þekilde oturuyor…

Ýçeride yapamayanlarýn, her þartta sözünü tutanlarýn, kaybetse de hep “zenci” kalanlarýn þiirine bakalým örneðin:

“Ben hep ayný kýzý sevdim
Kaburga kemiklerimdedir derin izi
Öyle bir aynadýr ki yüzlerimiz
Hiç kimse göremez kendini
Birinci gurbeti sevdim hep ben
O büyük ayrýlýþýn þiddetini
Birincisi topraktý
Ýkincisi suyun inceliði”

Ýþte Atlansoy üslubuyla yazýlmýþ bir þiir…þiiri, modern yaþamýn içerisinde bireyin açmazlarýný iþaret eden bir yol olarak görüyor þair… Ýnsanýn varoluþsal çýkmazýný önemseyen ve zaman zaman da aþka sýðýnan þair buna raðmen, her seferinde kaybeder! Ama denemeyi sever. Gayreti sever. Ýnanmayý seçer. Dener, yenilir, tekrar dener yine yenilir… Çünkü yaþananlar karþýsýnda hep hayal kýrýklýðýna uðradýðý için baþtan herþeye karþý karamsardýr ve kaybedeceðini, yenileceðini bilir…

Yarýn Bekleyebilir þiir kitabýndaki en iyi þiiri olarak gördüðüm Yüzümdeki Eþik þiirinde;

“Bak! bu gökyüzü aralýðý
Terk edilmiþ kadýnlarýn turna seslerini beklemelerini kaldýrmaz
Kaldýrmaz benim yüreðim senin en meryem sesinden
Göklere çarmýhsýz yükselen kelimeni
Çünkü seni ben
En mahrem yerinden öptüm yani kalbinden
Ve terkediyorum alýyorum kendimi yeryüzünden” der…

Atlansoy, þiire baþlamasýný, “Ýlk hamlem, sol kollu bir boksörün ya da solak bir futbolcunun oynadýðý oyundan ya da yaptýðý hareketten keyif almasýna benziyordu.” diye açýklamýþtý. Yine: “Galiba sevimli bir öðrenci idim. Mahcup. Ve matematik derslerine özellikle geometriye eðilimli. Ancak bir yandan da sanatçýlar hayal dünyama sezgilerimin yelkenlerini diri nefesleriyle þiþirerek konuk oluyorlardý. (…) Lise yýllarý geldi sonra. Hep bir kitap fikri, zihnimde dalgalanýyor kýzlar ise rüyâlarýma ve hayatýma kaburga kemiðim gibi girmeye baþlýyordu. Uçarý ve ýslýk çalarak geçirdiðim günlerdi.” der.

Gönlüne saðlýk þair. Kalemine saðlýk…