Kötü günlerin ardýndan tekrar hissediyorum ruhunu yakýnýmda..
Acýydý yaþam uzun süredir, hayat kötüydü.
Birgün geleceksin diye bekledim.
Yazdým,kýzdým herþeye, küfürler ettim, seni görmedim, hayalde etmedim.
Hasretle hayal acýdýr birlikte bilirsin.
Günler arkada býraktýklarýna bakmadan geçti, suskunluklar arttý.
Þarkýlar aðlattý.
Sevemedim hiçbirþeyi ve sevdirmedi hiçbirþey kendini.
Sokaklara çýktým izlemedim insanlarý, tanýyordum hepsini, önemsizdi tanýmak, hiç faydasý yoktu.
Uzak þehirleri düþündüm, belki senin gittiðinide..
Göremedim ýþýklarýný, isimlerini öðrenemedim sýr þehirleriydi onlar,insanlarý baþkaydý, bakýþlarý yabancý..
Kalbimi kýrdým geceleri kadehlerle, biraz televizyon biraz radyo açýktý soðuk evin içinde.
Yatak soðuktu hiç uyuyamadým uzanýp.

Þimdi sen buradasýn galiba, biraz sýcaklýk biraz gözyaþý var yüzümde.
Tükenen hasretlerde olurmuþ anlýyor insan.
Birgün dönsende, birgün yine gülsende bana, yaralar unutulmayacak bir daha, acýnýn üretkenliðinde yaþayacak herzaman, saçma sapan þeyler yazýlacak,bir ismi olacak þimdi bilmediðim, hiçbir anlamý olmayacak,herþey kararacak...
ve son bulacak tekrar edip duran acýlar..