Kötü günlerin ardından tekrar hissediyorum ruhunu yakınımda..
Acıydı yaşam uzun süredir, hayat kötüydü.
Birgün geleceksin diye bekledim.
Yazdım,kızdım herşeye, küfürler ettim, seni görmedim, hayalde etmedim.
Hasretle hayal acıdır birlikte bilirsin.
Günler arkada bıraktıklarına bakmadan geçti, suskunluklar arttı.
Şarkılar ağlattı.
Sevemedim hiçbirşeyi ve sevdirmedi hiçbirşey kendini.
Sokaklara çıktım izlemedim insanları, tanıyordum hepsini, önemsizdi tanımak, hiç faydası yoktu.
Uzak şehirleri düşündüm, belki senin gittiğinide..
Göremedim ışıklarını, isimlerini öğrenemedim sır şehirleriydi onlar,insanları başkaydı, bakışları yabancı..
Kalbimi kırdım geceleri kadehlerle, biraz televizyon biraz radyo açıktı soğuk evin içinde.
Yatak soğuktu hiç uyuyamadım uzanıp.

Şimdi sen buradasın galiba, biraz sıcaklık biraz gözyaşı var yüzümde.
Tükenen hasretlerde olurmuş anlıyor insan.
Birgün dönsende, birgün yine gülsende bana, yaralar unutulmayacak bir daha, acının üretkenliğinde yaşayacak herzaman, saçma sapan şeyler yazılacak,bir ismi olacak şimdi bilmediğim, hiçbir anlamı olmayacak,herşey kararacak...
ve son bulacak tekrar edip duran acılar..