Gülmem için sebep var mı?
Ağlamaya alıştım ben.
İmdat derim, medet var mı?
Ağlamaya alıştım ben.

Kadeh kadeh doldu derdim
Saç, başımı yoldu derdim
Benimle haşroldu derdim
Ağlamaya alıştım ben.

Feryadımı duyanım yok
Yaram çok, hiç saranım yok
Üzüntüsüz bir ânım yok
Ağlamaya alıştım ben.

Buruk buruk ah doluyum
İsterim derman buluyum
Sus deme, kurban oluyum
Ağlamaya alıştım ben.

Bakış bakış, hece hece
Soran yok hiç, hâlim nice
Sıkıntıyla gündüz gece
Ağlamaya alıştım ben.

Hasret hançer vurdu cana
His pınarım mahkum kana
Gülmek mümkün değil bana
Ağlamaya alıştım ben.

Kalbim baştan sona yara
Bulunmaz derdine çare
Sefil, âvâre âvâre
Ağlamaya alıştım ben.

İster kınasınlar beni
Her an sınasınlar beni
İsterse assınlar beni
Ağlamaya alıştım ben.

Çektiğimi kimse bilmez
Bilen derdime eğilmez
Gülse yüzüm, özüm gülmez
Ağlamaya alıştım ben.

Hayat, yaşamak zahmetli
Dertli var dertliden dertli
Muhannetlere mihnetli
Ağlamaya alıştım ben.

1997