Sevdaya dair izler buldum birgün bakışlarında.
Sevmeye başladım.
Bu şehir ne çok ümit tüketti uzun zaman.
Ne çok yalnızlık biriktirdi,sırlarla dolu gizinde.
Sen yorgun yüreğini dayayıp duvara beklerken eş yüreği yürüdüğün yolda.
Ben o yoldan hiç geçmedim.
Çünkü benim yürümeye engel yaralarım ve bir miktar gözyaşım vardı avucumda.
Aşka hiç yetişemedim.

Sonra mesafeler vardı.
Yakınlığı asırlar ötesine atıp,
ellerimin uzanamayacağı yerlere savurdu mutluluğu.
Çocukluğumun tozlu yolculuklarından kalan bir sürü insan umudu sardı yalnızlığımı.
Aşk bana geç kaldı.

Sarhoşluğum çok eskiye dair,
bir trajedi tadında takıldı peşime.
Sabah olup herşey aydınlandığında,
kaybolup giden bir hayal kaldı ellerimde.
Aşk çekti gitti.