Geçenlerde mankenlerimizden biri vardı televizyonda, boş vakitlerini sokak hayvanlarıyla ilgilenmeye ayırması ve bu konuda bazı şeyler yapması vesilesiyle kendisiyle ufak bir röportaj yapılmış. Sokakta yaşayan, bakıma muhtaç ya da hasta kedi ve köpekler için neler yaptığını anlattıktan sonra "Neden sokak çocukları değil de sokak hayvanları?" diye soruldu kendisine ve mankenimiz de şu cevabı vererek beni uzuun düşüncelere sevk etti. "Sokak çocukları bilinçli olarak doğrulup sokaklara bırakılıyor, sokak hayvanlarında ise bu söz konusu değil."

Hangi nedenle sokaklara mahkum olurlarsa olsunlar hayvanlarla insanların bu şekilde karşılaştırılması bana göre son derece abes. Sokak çocukları gerçeğinde onları doğuran kadınların ve o kadınları hamile bırakan erkeklerin bilinçsizliği ya da vurdumduymazlığı değildir öncelikle söz konusu olan. En önemli ve çarpıcı gerçek o çocukların yiyecek ekmeğinin ve başını sokacak bir evinin olmamasıdır. Elbette o kadınların ve o erkeklerin eğitimsizliğinin, kendilerini o noktaya getirecek kadar düşüncesizce hareket etmelerinin de payı var bu sorunun giderek büyümesinde, ama "Bana ne doğurup doğurup atmışlar, bakmak bana mı düştü? Elalemin çocuğunu esirgeyeceğime önce gider hayvanları rahat ettiririm" demek için, kendi ülkesinin aç ve açıktaki insanını hayvanlardan bile önemsiz ve değersiz addetmek için nasıl bir düşünce tarzı, nasıl bir vicdan olmalı ki insanda?

Sonuçta insan da hayvan da can taşıyor, ama yine de etik kurallar çerçevesinde sahipsiz bir çocuğun sokaklarda harcanıp gitmesiyle sahipsiz bir kedinin köpeğin bir köşede açlıktan ya da soğuktan ölmesi nasıl karşılaştırılabiliyor anlayamıyorum. Milyonların açlık ve yoksulluk sınırlarında dolaştığı ve bu nedenle de sayısız çocuğun sokaklarda dilenci, tinerci, selpakçı olduğu bir ülkede bunları boş verip ve "doğuranlar düşünsün" deyip de merhametini sokak hayvanlarına yöneltmek mantığı açıklanamayacak bir lükstür. Onları doğuran belli yaşa gelmiş insanları o yaşta eğitip yola getirmek için artık geç kalınmıştır. Ancak millet olarak yapabileceğimiz şey bir taraftan yeni nesli bu konuda bilinçlendirirken diğer taraftan sokak çocuklarını sokaklardan kurtaracak çareler bulmaktır ki bu da uzun ve zorlu bir süreçtir.

Sokak hayvanlarına bunca merhamet ve şefkat göstermenin sırası da ancak bu zorlu süreç aşılıp insanımızın en azından büyük bir bölümü refaha ulaştırıldıktan sonra gelir.