Hiç kimsenin olmayan bir mevsimi buldum,
İçinde hiçkimseler yaşıyordu,
Hiç kimsenin bulunmadığı bir yazdan,sonbahardan,
Hiçkimseler kaçıyordu,

Ve sevdası yankı getiriyordu dağlardan,
Aşk vardı yürekte sevdiğim,
Menekşe rengine düşüyordu sevda kitaplardan,
Kendi içimde kendisi ile konuşuyordu yüreğim,
Bir başka yüreğe boyun eğiyordu uzaklardan,

Anlaşılan,
Hiçkimse giymiyordu üzerine hiçkimsenin hüznünü,
Kimse hiçbir şekilde öpmüyordu geceyi dudaklarımdan,
Ve gidiyordu her bulduğum mevsim sevdiğim,
Gidiyordu yokluğuna hiç kimseyi almayan sevdalarımdan,
Şimdi bilmediğin,
Gözyaşlarım akıyor uykularımdan,
Aynı sensizlik firar ettiriyor umutlarımı,
Bulduğum mevsimi bırakıyorum suskun yüreğine,
İçinde hiç kimse yok benden başka,
Ve senden başka anlayacak yürek,
Acıya aşk katan duygularımı,
Anlaşılmayan,
Eski bir limanda uyanıyorum uykulardan,
Dans eden balıkların yüzgeçlerine yazıyorum aşk'ı,
Nafile,
Vazgeçemiyordum yine de,
Yağmuru sensiz öptüğüm sefil akşamlardan,
Ve ben sevdiğim,
Peşine düştüğüm her zamansızlıktan,
Hiç kimsenin olmadığı bir mevsimi buluyordum,
Yani demek istiyordum ki,
Kayboluyordum geldiğim yere doğru,
İçinde hiçkimseden çok,
Çaresizliğimle senin oluyordum...