Anlamaz beni yüreği asırlar önce durulmuş nehirler gibi olan insanlar…
Anlamaz beni sevmediği bir yürekle bir ömrü geçirenler…
Anlamaz beni baktığı gözlerde sevgileri göremeyenler…
Anlamaz beni insanların ellerini tutmaktan gözlerine bakıp gülümsemekten çekinenler..
Kendini zamanın çerçevesi arasına siyah beyaz eski bir fotoğraf misali sıkıştıranlar….
Yaşlarını 20-30 yaş katlayanlar…
Öfkesi ile sevgisi savaşan insanlar…
Anlamaz beni dağlar gibi dertleri göğüsleyememiş yitik kahramanlar…
Beni ancak seven insan , hayattan umutlu insan anlar…
Sevdiğini hissettiği an içine gömmeyen avazı çıktığı kadar haykıran insan anlar….
Çünkü seven insan mutludur…
Gülümser…
Gözleriyle okşar karşısındakileri…
Şimdi beni anlayanlara sesleniyorum….
Adını aşk koyduğunuz o büyük boşluğa
ben hayallerimi doldurdum umutlarımla barışık…
Hayatta aradıklarımı hayatla doldurmaya çalışmak,
işin en acı tarafıydı….
Ama başardım ve şimdi ayaktayım……
Saklamayın sevginizi….
Çünkü o ruhunuzun anahtarıdır…
Kaybedilen bu anahtar geri gelmezse ruhunuz da onunla kaybolur gider…
Ruhunuzu kaybetmeden sevdiğiniz insana itiraf edin….
Onu doyasıya sevin….
Ellerini tutun ,gözlerine bakın bıkmadan usanmadan…..
Çünkü o sizin hazinenizdir…
Hazinenize sahip çıkın……..