Yine bir grip vakasıyla karşı karşıya kalmıştım.Bahar aylarının yaşandığı bir dönemde bu durumda olmak beni çok sıkıyordu ama yapılacak hiç bir şey yoktu maalesef.Kendimi çok bitkin hissediyor yatağımdan dışarı çıkamıyordum.O an aklıma sevgilim geldi; özlemiştim; görüşmeyeli 24 saat geçmemesine rağmen. Saate baktığımda epey geç olduğunu farkettim. Saat 15.00' i gösteriyordu ve bu zamana kadar beni aramamıştı. En azından nasıl olduğumu sorar diye beklemiştim ama nafile.Ben tlf açayım dedim, dedim ama içimdeki ses" açma neden o seni merak edip aramıyor ki! " diyordu. Sonunda dayanamayıp telefon açtım.Biliyordum "keşke" demenin artık geri dönüşünün olmayacağını. Ama "keşke aramasaydım" dememin bi anlamı kalmamıştı artık. Çünkü o arkadaşlarıyla viski içmekle meşguldü ben onu özlerken..Ne acıdır ki ona yanıma gelip gelmeyeceğini sorduğumda "arkadaşlarım da gelebilir mi?" diye bir soru sormuştu. Ben sırf onu özlediğim için buna tamam diye cvp verdim ve yaklaşık bir saat sonra çıkageldi-ler.
Başbaşa kalabildiğimiz süre yarım saati geçmedi.Arkadaşları sürekli konuşmalarımızı engelliyor durmadan onu yanlarına çağırıyorlardı.Sinirlerim çok bozulmuştu , ağlamaya başladım. Ağlamam bile artık ona kapris gibi geliyor nedenini bilmesem de benden uzaklaştığını hissediyordum. Ama neden! Ben değil miydim o hastayken başında bekleyip ateşini düşürmeye çalışan..Ben değilmiydim hafiften bir yeri ağrısa onun acı çekmesine dayanamayıp ağlayan...Şimdi nedendi bu davranışlar? Ben aklımdan bunları geçirirken o çoktan çıkıp gitmişti. Beni düşüncelerimle ,hüsranlarımla, keşkelerimle
başbaşa bırakmıştı.
Yalnız giderken şunu unutmuştu; Bu gidişin istese de dönüşü olmayacaktı.