YENİDEN GELECEĞİM

Ne zaman aklıma ibadet etsem o zaman kanım donuyor.Kalemimle düşler misali yazamıyorum artık.Tesiri çabuk kaybolan ilaç misali kalıveriyorum donmuşluğumla.
Su altında cenneti gören dalgıçlar gibi heyecanlı , bulutlarda hafifliği yaşayan kuşlar gibi hür ,dağların doruklarında zirve zaferiyle çoşanlar gibi mütevazi olamıyorum artık.
Sezgilerimin varlığıyla kaynaşamıyorum uçsuz bucaksız çöllerdeki susuzluğun tadıyla.
İçimde ki ben i tanıştırmak için kendimi yoramıyorum artık.Koşamıyorum gücümle uğrunda yıllarca koşmuşluğum olsa da.
Dilim dönmüyor , kelimeler yanyana gelmiyor , kopuk kopuk düşünceler birbirine bağlanmıyor.Aktarım eylemlerim tasfiyesiz kendi halinde çareler bekliyor.
Uzun,uzak,yakın,kısa tarifsiz yerlerde bana pusu kurup bekliyorlar bir yanlışla esirleri olmam için.
Yazamıyorum.Düşünmeyi unuttum yazamıyorum.Düşünmek için yazmam gereğini de unuttum düşünemiyorum.
Şimdi nin gücüne inancımı bilinçliliğimle kaybettim, kotaramıyorum.
Çünkü ben duygusuzluğun pençesinde kıvranıp bir hasta misali devam olacak ilacımı arıyorum.Duyumlarımı yeniden kazanmak için rastgele diyor çıpamı kağıdıma atıyorum.
Bana varlığımı kaybettiren , iç bedenimdeki sesleri duymama engel olan başı büyük aklı küçük algısız canavarlara sesleniyorum.Şimdilik sadece sesleniyorum.
Yeniden geleceğim !