10.01.2002-Ýsviçre
DEHÞET
(Üçleme 3)

Derim kurudu
     ve
düþtü parçalarý
     kentin sokaklarýna
ki o sokaklar
yerçekiminden kaçamayan düþperestlerin
          yarý-açýk cezaevleridir
Özlüyorum seni
     sözlüðümde
özlemin karþýsýna
     adýný yazdým bugün
ve
yavan bir sevinçle
     aðlayýp durdum
          geldiðini varsayýp
Oysa
dünya, zaman
     ve ne varsa insana dair
akýp duruyor içeri
     açtýðýmda kapýyý
eve kilitledim kendimi
ve
yüzüðünün kapýda çýkardýðý
          sese kenetlendim
Yoksa açmayacaðým
     ve ölümü bulacaklar bir gün
diye düþünüp
     meþrep bir kahkaha atýyorum durmadan
Perdeyi tuttuðum yer
     sýrýlsýklam oldu terimden
ve yoldaki yalnýzlarý saymaktan
          yorgun düþtü gözlerim
Gece indi pencereme
     unuttuðum sigaranýn külleri
      çoðalýp güçlendiler
          zaman aralarýnda
Bense
zamaný unutma fikri içinde
     sýmsýký tutuyorum hala
perdeyi
ve antik bir kuþ gibi
     tünüyorum durmaksýzýn
sol ayaðýmýn
      parmak uçlarýnda
Sarhoþlar
     havuzdaki balýklarý taþlýyorlar
týrnaklarýný yiyecek bir el daha istiyorum
gün doðarken
     karþý evlerin çatýlarýndan
gözlerim acýyor
     ve bakakalýyorum
      istasyondan ayrýlan trenlerin ardýndan
Oysa bir iz yok senden
ve gerçeði fýsýldýyorum
          kendi kulaðýma
yeniden açýyorum sözlüðü
     adýný yazýyorum tekrar
bu sefer
ölümün karþýsýna
Yýrtýp sayfayý kapýya asýyorum
ve
meþrep bir kahkaha atýyorum tekrar
biliyorum
ölümü bulacaklar bir gün
          ve
           perdeden kan damlayacak
                    -L-