Eskiden varolan bir düşün içinden hiç çıkamama.

Bu düşün kendisi, gerçekte olmayanın eksikliğinden doğuyor.

Eskiden varolan bir anının içinden hiç çıkamama.

Yaşadıkların, olasılıkların kesişmesinden oluşmakta.

Eskiden varolan bir acının içinden hiç çıkamama.

Acın acıtmıyor; yalnızca üzerine düşünüyorsun.

Eskiden varolan bir varolan olarak,

Varlığın hiçliğin yüzeyinde yerleşik, kanıyorsun.

Eskiden yeni olan, şimdi çürürken

Sen uçarı ve kayıtsız bir bilensin

Varolan eskiden de şimdideydi.

Ve sen şimdide eskiyen bir yenisin

Her şey yeniden doğmak için ölür.

Yeniden doğan şimdiden eskiydi

Hep eskiyse her şey, beklemek ne diye.
.............................................

Yaşamak ve yaşlanmak utkusunda bir çoban

Düşlerinde eksikliğini yaşar sevdiğinin

Yitirmemek üzere biriktirmektir zaten yaşamak.

Oysa eskiden sevdiği sevgili, bir imgenin yalnızlığında

Çobanın yalnızlığını dillendirir

Ki çoban, eskiden varolanın eksilmesidir.

Eksilince varolan hiç mi olur?

Çobanın bir düşün içinden çıkamaması,

Anısının acısıyla, eskiyi yeni yapmak için

Düşü kendisi sanmasından değil midir?