Sevgilim Uyku
14 mayıs 2001 / KONYA

Uyumak istemiyorum.Uykum sağnak sağnak iniyor gözlerime. Kitaplarımı karıştırıyorum, kelimeler diziliyor gözlerime, okuyamıyorum. Uzansam hemen uyuyacağım, bir daha uyanmamak üzere. Kanepenin üzerine hafiften uzanıyorum, gözlerim birden kapanıyor. Sıçrayarak doğruluyorum yerimden.Yarım kalmış bir diğer kitaba uzanıyor ellerim. Henüz sayfalarını aralamadan bıraktığımı görüyorum.Gözlerim kapanıyor.Tatlı bir kapanış.Bir sevgiliden daha sıcak.Usulca sarıyor, büyük bir arzuyla çekiyor vücudumu. Uyumamalıyım. Gökyüzüne bakıyorum. Gün batmış henüz sokağı terk etmemiş çocuklar.
***
Kokumu yaşadığını söylemiştin hani.Gittikçe sokulduğunu hissediyordum.Zamanın ilerlemiş olduğunu o zaman anlamıştım. Şehre dönmemiz gerekiyordu.Bizler şehrin insanıydık.Uzun suskunluğumuzu bozan o son sözlerin yankılanıyordu beynimde. Daha sonra durağın bakımsızlığını konuşmuştuk seninle. Çünkü şehrin herhangi bir kenar semtinde yıpranmış bir duraktan farksızdı bakışların. Geç kalan bir otobüs uzatmıştı konuşmalarımızı. Yakınlığımın ıssızlığını ilk kez o zaman anlamıştım. Dürüstlüğümü takdir etmiştin.
***
Uyumak istemiyorum.Uyusam dünya üzerime yıkılacak biliyorum. Çocukken hep bir acıyla uyanırdım. Kış günü gürül gürül yanan sobamızdan bir iz daha eklenirdi ellerime. Ellerim yara içindeydi. Sıcaklık ellerimden geçmiyordu yüreğime. Acıyı unutmak için tavana yansıyan alevlerin dansının izlerdim. Uzayıp da kıvrılan alevler vardı. Bu alevler gecenin içinde yitip giderdi. Diğerlerinden daha albenili ve parlaktılar. Gözlerimin bozulması o zamanlar başlamıştı. Fakat yinede bulamamıştım uzayıp kaybolan alevlerin sırrını.
***
Karların altında erimeye bırakmıştım yüreğimi. Gecenin ortasında bir başına ıssızdı yüreğim. Uyumak istemiyorum. Uykum sağnak sağnak iniyor gözlerime. Kokumu yaşadığını söylemiştin hani Gökyüzüne bakıyorum. Gün batmış. Ben sokağı terk etmişim.