Külkedisi


Geceler geçmek bilmiyor. Birbiri ardına yaktığım sigaradan bir nefes daha.
Uzun zaman geçti çok uzun zaman. Geçmişim, düşünceli anlar. Neler oluyor neler? Yaşadıklarım içiçe geçmis bir oyun, bir masal? Külkedim, çocuk düşlerimde kalan. Saatler geceyarısını gösterdiği anda ruhumun ardında kalan cam ayakkabı , eski çileli hale dönen zor bir yaşam. Cam ayakkabı sayesinde düşlerin gercekleşmesi mümkün olsa keşke, keşke...



Gitmek istemiyorum. Bu son ayrılık bu son veda sana. Artık bunaldım senin bu
yasanmış zorluklarından. Hem neden ben gidiyorum? Gitmesi gereken sensin? Bu
evin kirasını ödediğim yetmiyor gibi bir de senin tüm ihtiyaçlarını karşılıyorum? Ya sen? Sen ne veriyorsun karşılığında bana? Her gün aynı dert.Yaşanan zorluk hep aynı.Surat as, gülümsemeyi unut, konuşma, susmak çare mi? Bu mu sevdanın karşılığı?

Haklısın sen hem de çok haklısın.Nedeni yok bunun. Ne böyle sen ile ne de sensiz? Başka sevgiler de yaşamak gerekiyor aski. Bitti diyorum sana bitti. Başka sevgilerde teselli bul artık beni bitirmeden tüketmeden çık artık yaşamımdan.Yoruldum seninle didişmekten kavga etmekten kendine olan saygını yitirmeden git artık bu yasanmış evden. Gitmesi gereken sensin. Evin kirasını da öderim diğer ihtiyaçlarımı da karşılarım. Öncesinde de sen yoktun hayatımda. Bir iş buldum artik. Geçimimi sağlayacak kendimi yaşatacak bir iş.Tek isteğim bu evde yaşamak. Seni anımsatan kokunu yaşayan bu odalarda geceler boyu düşünüp acaba demek istiyorum.Lütfen git artık...

Hem son otobüs de kalkmak üzere. Geceyarısı olmadan git.


- Neyin var senin bugün yüzünden düşen bin parça neler oluyor?

- Neler olmuyor ki? Dün gece her şey bitti. Evi olduğu gibi bırakıp o evde beni yaşamasına izin verip, canım dediğim insanın hayatıindan bir çırpıda ardıma bakmadan çıkıp gittim.Böyle olmasını istemedim. Yaşananlar bir oyun desem de ben onu çok sevmiştim.Ama hep aynısı yaşanacak hep tekrar tekrar başa dönecek yaşadıklarımız.

- Neydi sizi bu kadar ayrılığa iten? Ne oldu?

- Çok zor anlatmak. Hangisini söylesem ki. Sanki bilmiyorsun bağımlılıklarını? Saatlerce çalışıp eve getirdiğim üç kuruşun onun bunalımlı hallerinde rakı sofralarında meze olmasına dayanamıyorum. Dün gece yine aynı olay yaşandı. Eve zil zurna sarhoş geldiği yetmiyormuş gibi bir de evi mahvetti. Tüm camlar, kapılar kırıldı. Neden diye sorduğum da hep aynı cevap "Seni çok seviyorum" Sevgi bu mu? Allah aşkına.Sevgi acı çektirmek mi? Sorma artık bana...


Ilk gün birtanem senden ayrılalı. İşyerindesin biliyorum, çalan telefonlara sızlandığın gibi masandan ayrılıp bir fincan kahve yudumlarken bizi anlatıyorsun yakın bulduklarına. Anlatamam birtanem seni. Paylaşamam sevgini, aşkını, değerini, gecelerini, serzenişlerini. Çok seviyorum seni çok ama bitmeliydi, gitmeliydin. Senin iyiliğin içindi bu. Benim gibi işe yaramaz, beş para etmez bir insan için yaptıklarından sonra benim yaptıklarım değil mi? Nasıl üzdüm nasıl yıktım değil mi seni? Hiç bir şey istemedin benden oysa.

Bense ne verdim karşılığında. Alkol, öfke ve bağımlılık. Bağımlıyım sana ömür boyunca. Sensin yaşayan bedenimde. Yaşayan bedenimde nefes alan, bana sokulan, beni hayata bağlayan güzel ruh. Kahretsin yaşananlara, kahretsin bu kurguya.Yazılmış bir kere bu oyun.Külkedim benim.
Bu prens geceyarısını yaşayamadı cam ayakkabı hiç çıkmadı ayağından mutlu son hiç olmadı bu kurgu da yaşanmadi.

Sen vardın tek sen. Zor insanım, zor adamım hayat ...

19/04/2001
Yeşim Şahin