sorgulamadan uzak yüreðinin
karanlýk ufuklarýnda
yýldýz çiçeklerin tomurcuklanýr
mahmurlaþan ýslaklýk
bilge gözlerinde
çarmýha germiþken bedenini
kendini zehirlerken
süslü cümlelerinle
sýðýnabileceðin tek gerçeklik
ellerinle mahvettiðin
sahte kentinin
yýkýntýlarý arasýnda
…
belki
…
ve
susmak deliliðe bir övgüdür sadece
susmak, affetmektir Tanrý’yý

sorgulamadan uzak yüreðinin
sýð derinliklerinde
yakýlanamayan çýðlýklarýn
canýný acýtýr, hafiften
haz içinde yanarken bedenin
arýndýðýný düþlersin, sessizce
söylesene kaç ölüm
senin kalbin
dudaklarýn kaç ölüm
çocuk parmaklarýnýn
iltihaplý yaralarýyla
yazdýðýn aklýna
beþ harf…
…
belki
…
ve
susmak deliliðe bir övgüdür sadece
susmak, affetmektir Tanrý’yý

sorgulamadan uzak yüreðinin
iðreti yalnýzlýðýnda
küçük dua fýsýltýlarýna
hapsedersin kaderini
Tanrý beþ küçük harftir dimaðýnda
dilinde huzur bulan
dudaklarýnda kurban ettiðin
yalnýzlýðýn gibi, alaycý
ama geceleri aðlýyorsun
yataðýnda, hýnçla
kurgusal hayaletlerinle
evrenler yaratýyorsun kendine
içindeki nefret gibi
yalnýzlýðýnda sahte
aðlýyorsun, unufak olarak
alýþkanlýktan sadece
…
belki
…
ve
susmak deliliðe bir övgüdür sadece
susmak affetmektir Tanrý’yý

sorgulamadan uzak yüreðinin
kýrgýn ufuklarýnda
yýldýz çiçeklerin tomurcuklanýr
güzellik…
gülümsemeyi öðrendiðinde
nefretin ýþýða dönüþür
kendini zehirlediðin
süslü cümlelerinde deðil
pencerenden odana sýzan
ürkek ay ýþýðýnda
saklý umutsuz hayallerin
ama katlet duygularýný sen
öfkeli dudaklarýnda
öfkeli…
ve sus
sonsuzluða eriþinceye kadar
çünkü
susmak deliliðe bir övgüdür sadece
susmak affetmektir Tanrý’yý