Özgür insan, denizi daima seveceksin. -Baudelaire |
|
||||||||||
|
O gün, dünyanýn bir çok yerinde birçok insan ekranlarý baþýnda yaþanýlanlarý büyük bir dehþetle izledi.Kimisi bunun insanlýða sýðmadýðýný düþündü kimisi ise yaþanýlanlarý haklý çýkarmaya çalýþan kýlýflar aradý ve yaþanýlanlar maalesef o günle sýnýrlý kalmadý. Ortada kolay kolay yok edilemeyeceði söylenen bir güç var ama gerçek güç ne? Yaþatýlan mý? Yoksa...? * Var olan güç... Karanlýðýn o kimsesizliði içinde yanýndakine yalnýz olmadýðýný hissettirmek için onu kollarý arasýnda var gücüyle sarýyor, onu korumaya çalýþýyordu. Bir duvarýn dibinde tek vücut olmuþ savunmasýz bir þekilde zamanýn geçmesini bekliyorlardý, ara sýra karanlýðý delen ýþýklara korku ile bakmaktan baþka yapacak hiç bir þeyleri yoktu, sadece bekliyorlardý... Korkular bu karanlýðýn içinde ebediyen yok olmaktý. Belki yarýn onlar için artýk uzak bir ihtimaldi.... Karanlýkta çýnlayan , kulaklarý saðýr eden sesler adeta onlara orada yalnýz olmadýklarýný söylüyordu. Kollarý arasýndaki; hayatýn gerçek yüzünü göremeyecek, anlayamayacak kadar küçüktü. Çevresinde olup bitene bir anlam veremeyecek kadar küçük....Ýki var oluþ mücadelesi arasýnda var olmaya çalýþan küçücük bir fidan. Babasýnýn kollarý arasýnda yaþama iç güdüsü ile saklanmaya çalýþýyor, babasý ise korku dolu gözlerle çevresine adeta yalvarýyordu. Yaþadýklarý karanlýk dünyayý aydýnlatan tek þey ateþlenen silahlarýn ortaya çýkardýðý kýrmýzýmsý ýþýklardý...Yankýlanan sesler arasýnda yavrusunu teselli etmeye çalýþýyordu bir gün aydýnlýk bir dünyaya kavuþacaklarýna dair ama yavrusu karanlýða çoktan çýðlýk olmuþtu bile.... Aydýnlýk bir dünyaya kavuþmak! Ama nasýl? Anlaþýlan insanlýk, tarihten miras olarak sadece savaþmayý yani halen devam eden o gücü almýþ ve buna da gözü gibi bakýyor. Öyle bir dünyada yaþar olmuþuz ki yapýlan her haksýzlýkaydýnca bir hareket olarak görülmeye baþlandý. bugün, bizler ýslah edicileriz diye ortalýklarda dolaþanlar güya ýslah ettikleri yerlere felaketlerin en büyüðünü götürüyor. Yobaz, karanlýk diye hor gördüklri yerleri mermi ýþýklarý ile aydýnlatmaya çalýþýyor ve sonrada aydýn sýfatý altýnda ortalýkta dolaþýyorlar. Aydýnlýk bir dünyaya böyle mi kavuþacaðýz? Ama nasýl sorusunun cevabý bu olmamalý. Savaþmak sadece sevgi için, sevgiyi var edebilmek için olmalý. Ama maalesef günümüzde sevginin o temiz anlamý yitirilerek bazý güçlere alet ediliyor. Kendisini dünyanýn efendisi sayan sözde güç sevginin arkasýna sýðýnarak emperyalizmlerini istedikleri yerlere yayaýyorlar. Kendisinin de sebeb olduðu bir katliamda ölmüþ küçücük bir bedenin intikamýný alacaðýný söyleyerek bir deðil binlerce savunmasýz beden alacak kadar sözde bir insan sevgisi. 21. yüzyýlda yaþýyoruz, þu insanlýk usunun sýnýr tanýmadýðý yüzyýlda. Hergeçen gün teknolojinin bize kazandýrdýðý nimetlerin haberleri ile seviniyoruz. teknolojik olarak geçmiþe fink atarken maaalesef zihniyet olarak geçmiþin o koyu karanlýðýndan çýkmayý daha baþaramamýþýz. Hala yok etme çabasý, hala daha fazlasýna sahip olma isteði, nasýl daha fazla insan öldürürüm mantýðý kýsacasý bir yetinemezlik. Ýþte bu bilgi çaðý adýnýn verdiðimiz yüzyýlda bilimsel anlamda olamaz denilen bir hayali gerçekleþtirerek atomu parçaladý insan. Bilim sevindi ama insan bununla olamaz denilen, hatýralardan kolay silinemeyecek bir bir olmazý daha gerçekleþtirdi. Bir atom parçalandý ama bir Hiroþima yok oldu!Tarihin hangi diliminde olursak olalým sevgi açlýðý olduðu sürec savaþma güdüsünü bir türlü yok edemeyeceðiz, ne kadar yeni bir yüzyýlda olursak olalým! Gerçek sevgiyi kavrayana dek bu gerçek deðiþmeyecek. Hayvan bile karnýnýn doyabileceði ölçüde öldürürken kendimize insan sýfatýný yakýþtýrdýðýmýz yaratýklar olarak bizler hayvan olmayý dahi beceremiyoruz. Belki bizler öldürmüyoruz ama öldürenlere dur demedikçe onlardan bir farkýmýz olmayacak. O ayakkabýyý giydiðimizde ayaðýmýz acýyacaksa bilelim ki ölenlerinki çok acýdý. Sessiz kalmak kabullenmekse, insan olmak için sessiz kalmamalýyýz. Karanlýkta bir mum belki hiç bir þey ifade etmez ama binlercesi çok þey ifade eder. Elinde mum tutan karanlýða geçerse iþte o zaman aydýnlýk bir geleceðin yolu açýlmýþ olur, gerçek gücün ne olduðu ortaya çýkar! þahsi hiçbir çýkar gözetmeden insanlýðýn mutluluðu için savaþmak, bu güç için topla tüfekle deðil, sevgiyle. Ancak böyle umutla büyüyebilir çocuklar. Analarýnýn, babalarýnýn kollarý arasýnda ölümün ne olduðunu dahi bilmeden onda korkarak, silahlarýn gölgeleri altýnda yeþererek deðil ; sevgiyle, umutla yaþatmalýyýz onlarý. "Bir dünya býrakýn biz çocuklara, ýslanmýþ olmasýn gözyaþlarýyla!"
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © reyhan özaykan, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |